Yine işin zor tarafı bize düştü.
İhsan Kurtuluş’u yazmak kolay mı?
Sohbetlerimize sadece anlattıkları ile değil bakışları ile de renk katarak gönüllerimizde çok önemli yer edinen bize sadece sevmeyi saygıyı hoşgörüyü  değil adeta gazeteciliği bile öğreten bizden yaşça büyük olmasına rağmen yaşıtları gibi davranan İhsan amcamızı kim nasıl  anlatır nasıl yazabilir..
Gazeteciliğe başladığım yıllardan beri o hep aklımda olan sevdiğim saydığım takdir ettiğim yüreğimdeki büyüğümdü..
İşte onun için onu sadece yazmakla kalsa 3-5 satır yazarız ama onu kim unutabilir ki ?
Mümkün mü?
Önceki gün cenaze töreninde gördüğüm tablo beni çok mutlu etti.
Baktım ki 4-5 kişi bir arada hep İhsan amcayı anlatıyor onun anılarını paylaşıyor.
Onun için bir kez daha içimden dedim ki “Bu adam” unutulmaz…
Ruhun şad olsun mekanın cennet olsun İhsan amca seni sadece ben değil hiç kimsenin unutması mümkün değil…
***
Bu memleketin her yerinde, her alanında ve her konusunda, “Dün söylediğini unutmak”, ya da “Öncekinin tam tersini söylemek” normal hale geldi. Dün başının üzerinde taşıdığını, bugün ayaklarının altına almak, ya da tamamen tersini uygulamak… Aslında; “Yalan söylemek normal kabul edilmeye başlandı” demem lazım ama, hem söylemeye, yakıştırmaya inanın ben utanıyorum. Anlayacağınız, bir tarafta söylediği yalanlara kendi de inanmaya başlayanlar, diğer yanda ise, işine geldiği için yalana inanan dinleyen kesimi…