Dün sosyal medyada bir Fotoğraf gördüm,büyük ihtimalle 1930-1940 lı yıllarda çekilmiş …
Pantolonu yama, ceketi ise sökük ve yırtık dolu ama stüdyoya gidip, rahat bir şekilde fotoğraf çektirmiş adam.
Ne pantolonundaki yamalardan ne de üst başının çok düzgün olmadığından zerre kadar utanmamış.
Fotoğrafı sosyal medyada paylaşan kişi şunu yazmış altına:
“O zamanlar “utanma duygusu” yok mu idi?  Vardı tabii ki.Hem de bugünlerden çok daha yaygın ve muhafazakâr bir utanma duygusu vardı ve de o duyguya  HAYÂ denirdi…
Lâkin bugünün utanma duygusu ile o günlerin Hayâsı değer yargıları açısından çok farklıydı.
O yıllarda Hırsızlıktan, yalan söylemiş olmaktan, rüşvet almaktan, irtikaptan, ihtilâstan Hayâ Duyulurdu. Ar edilirdi. Namuslu adamın elbisesinin yamasından utanılmazdı.
Bugün ise ahlâk değer yargıları değişti, daha da doğrusu ahlâk kavramı yok oldu gitti.
Şimdi fakirlikten utanılıyor da namussuzluktan hiç utanılmıyor. Ne yazık!”
Velhasıl…
Yıllar öncesinden çekilmiş binlerce hatta milyonlarcası gibi, son derece etkileyici bir fotoğraf bu aslında…
Dünün utanılmayan hallerinin bugün utanılır olduğunu…
Dünün utanılan duygularının bu gün utanılmaz hale geldiğini gösteren mükemmel bir fotoğraf…