Haber” kutsaldır, kutsal olduğu için de gazetecinin kesesine, midesine, şahsi ve siyasi hesaplarına değil namusuna emanet edilmiştir. Biz  “Haber”i kutsal bildik. Araştırmadan, doğrulatmadan ve doğruluğuna inanmadan hiçbir  “Haber”e imza atmadık. Ama doğru bir  “Haber”i de hiçbir zaman gizlemedik ve yaptığımız  “Haber” ile hep iftihar ettik.

Eski BakanM.Hilmi Güler’in  adaylığını da onun için bir ay önceden verdik,  “Güler Başkan!” sürmanşetini de onun için attık. Kimileri şaşırdı, kimileri yok saymaya, kimileri de yalanlamaya kalkıştı. Onlar da biliyorlardı gerçeği, en azından bilmeleri gerekiyordu. Bilmemeleri bir noksanlıktır, ayıplanmaz, kınanmaz ama bildikleri gerçeği saklamaya hele de çarpıtmaya gelince iş değişir. O ayıptır ve hem de ayıpların en ayıbıdır.

Kimileri  “asparagas” dedi, kimileri  “masada olduğunu” iddia ettiği isimleri sıraladı ardı ardına. Halbuki,  ne masa vardı ortada ne de birden fazla isim. Karar en yetkili makam tarafından çoktan verilmişti ve ilgililer tarafından da biliniyordu.

Gazetecilikte  “dürüstlük” ne kadar önemli ise  “bilgi” de o kadar önemlidir. Hem  “ol” kelimesinin ne anlama geldiğini ve ne kadar Türkçe olduğunu bilmeyecek hem de Türkçe dersi vermek gibi bir hadsizliğe soyunacak.

Bizim işimiz”  Haber”dir, doğru ve tarafsız  “Haber…” Bugüne kadar buydu bundan sonra da böyle olacaktır.

***

Herkesin bir oyunu vardır kendince güzel, kendince doğru olan. Eğer kuralı kendi kor kendi oynarsa her şey pek güzeldir. İsterse sürdürür isterse bozar; ne kimseye danışmasına ne de kimseden izin almasına gerek vardır.

Ama oyunu kuran başkası ve hele de “üstün irade/belirleyici güç” ise o zaman işi zordur oyuncunun. Ya oyundan çıkacaktır adabı ve edebiyle ya da içine sinmese de, gönlüne yatmasa da sürdürecektir oyunu. “Ben oyunu bozarım” efelenmesi çevrede ve hele de “üstün iradenin” bırakın karşısını yakınında dillendirilmediği sürece sorun yoktur da maazallah yanlış yerde ve yanlış zamanda ağızdan kaçırılırsa oyun başlamadan biter. Daha doğrusu oyun bitmez, oyuncu biter..