Sahi ne günlere geldik dün omuz omuza “dava” savunmalar, rakip düşüncelere karşı “tek vücut” olmalar, çok daha ileri gidip, liderleri için “Canımı bile veririm” demelere, ne oldu birdenbire?..

Bu değişimin nedeni, giderek derinleşen fikir ayrılıklarının dayanılmaz hale gelmesi miydi?..

Ancak, bunun için de bir süreç gerekirdi…

Böyle saatler içinde, siyasi beklentilerin arifesinde gerçekleşen bu ayrılıkların nedenine “fikir” demek mümkün müydü?..

Mesela, Türk siyasi literatüründe, bir ay içerisinde üç defa parti değiştirmesiyle yerini alan 20. Dönem Afyonkarahisar Milletvekili Kubilay Uygun’u hatırlayalım. Rahmetli Uygun, milletvekilliği öncesinde CHP’liydi. ANAP’ın kurulmasıyla CHP’den ayrıldı, DSP milletvekili iken DYP’ye geçti, daha sonra da MHP’li oldu…

Bir ay içinde olacak iş miydi?..

Siyasi yelpazenin sağ tarafından yine bir sağ partiye geçişi anlarım ama soldan sağa veya sağdan sola değişimin fikirle alakası olduğunu anlamak ve anlatmak zor…

Hele de ilerleyen yani “Kemale ermiş” yaşlarda…

Ordu siyasetinin duayen isimlerinden olan Hasan Evli, Tevfik Karabulut, Salih Kalyoncu, Kenan Çakmak gibi değerlerimizle ara sıra yaptığımız siyasi sohbetlerimizde Türkiye’nin asıl sorununun “Siyaset kurumu” olduğu gerçeği ön plana çıkmıştı.

Bana göre de doğru bir tespitti…

Çünkü, demokrasinin olmazsa olmazı partiler; yeni dünya düzeninde “Fikir” değil, daha çok “Lider” merkezliydi…

Atatürk’ün çizdiği hedeflerle asırlık fikrin partisi CHP bile, Kılıçdaroğlu’nun Genel başkanlık koltuğuna oturmasıyla birlikte, bu düzenin bir parçası olmuştu…

“Yeni CHP” de; partinin fikriyatıyla ters düşen kişiler, milletvekili yapılmıştı…

Hatta, aralarında Atatürk’e hakaret edenler FETÖ sevicileri dahi vardı…

Soralım şimdi:

MHP’de “Sosyalist” birinin milletvekili yapılması mümkün müydü?..

Elbette mümkün!

Mesela, yakinen tanıdığımız yaşamını Ülkücü camiaya adamış siyasetçi Cemal Enginyurt CHP listelerinden Milletvekili oldu ve hiç kimsenin buna karşı çıkmadığını gördük.

Çünkü bu işin Sosyalisti Ülkücüsü kalmadı artık!

Uzattım biliyorum…

Siyasi partilerde Milletvekili ve belediye başkan adayı gösterilmediği için partisinden istifa edenleri duyduğumda; hiç şaşırmıyorum, diyebilirim…

Çünkü, “Liderler ölür, fikirler yaşar” gerçeği, Türkiye’de maalesef “Fikirler ölür, liderler yaşara” dönüşmüştü…