Sevgili okur, bugüne kadar sizlere sadece gündemi değil gündem ötesi yaşadığımız olaylarıda farklı bir üslupla köşeme taşımaya gayret ediyorum. Köşemizi yakından takip edenler bilir be bu tür yazılarımla bir yerlere kapalı kutuda olsada göndermelerde bulunarak adeerse teslim yaparım. Bugünde böyle bir yazıyı kaleme alarak haftaya başlamak istedim ..

Adam yabancı olduğu kasabada acayip sıkışır,Tuvalet arar ama bir türlü bulamaz.
Sonra cami gelir aklına.
Her caminin müştemilatında mutlaka umumi bir tuvalet vardır.
Gözlerini havaya çevirir ve başlar minare aramaya.
Sonunda bulur camiyi, ardından da tuvaleti…
Boş kapısı açık iki kabin, kapının önünde birer su ibriği ve girişte, sandalyesinin üzerinde tünemiş, elinde sigarasını tüttüren tuvaletçi.
İbriklerden birini kapıp, kabinlerden birine tam dalarken tuvaletçi arkasından var gücüyle bağırır;
-“Bırak o ibriği!, diğerini al!”
Adamın tartışacak hali yoktur.
Bırakır elindeki ibriği, diğerini alır ve girer içeriye.
İşini halletmiş, rahatlamıştır artık.
Ellerini yıkadıktan ve parasını ödedikten sonra sorar;
-“Yahu arkadaş, Merak ettim tuvalete girerken diğer ibriği alsaydım ne olurdu?”
İbrikçi mağrur bir ifade takınır önce.
Ardından sigarasından derin bir nefes çekip, sandalyesinde de şöyle bir kaykıldıktan sonra cevap verir;
-“Bir şey olmazdı!

Su aynı su… Ama bırak da bizim de bu kadar forsumuz olsun yani!”
***
Apartman yönetiminden tutun da ülke yönetimine kadar aklınıza gelen ne kadar oda, dernek, vakıf, kurum ve kuruluşlarda, yönetmeleri için ya insanlara yetki verilir…
Ya da…
Bazı insanlar yetkiyi kendileri üstlenir…
Yetki verilen insan liyakat sahibiyse, verilen yetkiyi de iyi kullanır.
Liyakat yoksa…
Yani, yetkiyi kendi üstlenmişse, işte o yöneticinin yukarıda anlattığımız ibrikçiden farkı yoktur…
Dahası…
İşin içinde liyakat yoksa ibrikçilerin biri gider, diğeri gelir…
Yönetme adına yapabilecekleri tek şey;  sonucu değiştirmeyecek ama egolarını tatmin edecek kararlardan ibaret olur.