Kira artış oranına yüzde 25’lik bir sınır getirildi.

Fakat getirilen yüzde 25’lik artış oranı genelde uygulanmadı.

Ev sahipleri, bazıları kantarın topuzunu kaçırmakla birlikte, kendilerince haklı olarak kiracılardan daha fazla kira talep etti.

“Canın isterse. Yoksa hemen boşalt evimi” diyor.

Hatta 1 Eylül’den itibaren konu mahkemeler değil arabuluculara taşınacak.

***

Kiracıların birçoğu ev sahiplerinin yüzde 25’in üzerindeki kira istekleri karşısında direndi.

Aralarında kira artışı konusunu yargıya taşıyanlar oldu.

Bir kısmı ev sahibinin istediği yüksek kira artış oranını karşılayamayacağı düşüncesiyle kirası daha düşük başka bir eve geçti.

Bir kısmı da, yeni bir ev bulabilmenin zorluğunu, taşınma için gereken maliyeti, çocuklarının okulunu falan düşünüp, çaresiz ev sahibinin istediği yüksek kira artışına “evet” demek durumunda kaldı..

Böylece pek çok aile, istemeye istemeye maaşının yarıdan fazlasını da kiraya vermeyi kabullenmiş oldu.

***

Baktığınızda kiracının mağdur olduğu açıkça görülüyor.

Ev sahiplerine de “haksız” diyemiyoruz zira birçoğu geçimini aldıkları bu kira paralarıyla sürdürüyor.

Her iki tarafın da haklı olduğu bir ortamda haksız olanın sistem olduğu çıkıyor ortaya…

Çünkü…

Sistem hem kiracıyı hem de ev sahibini mağdur ediyor.

Bu yetmiyor, bir de iki tarafı birbirine düşürüp, yumurta gibi tokuşturuyor.

Bu tokuşturma sonucu kırılan taraf genelde kiracı, bazı hallerde de ev sahibi oluyor.

Yumurtaları tokuşturan ise kenardan hangi tarafın kırılacağını hem de hiçbir müdahalede bulunmadan öylece izliyor!