Eskiden partililer kendini karşıya yani muhalif olanlara anlatıp, onları ikna etmek için uğraş verirdi.
-“Bizi yanlış tanıyorlar. Gidelim kendimizi ve partimizi anlatalım, karşı taraftan bir kişi bile kazansak kar kardır.” diyerek “Bizim seçmen nasıl olsa biz oy veriyor. Önemli olan karşıya oy verenleri bizim partiye döndürmek” diye düşünürdü.
***
Bu düşünceden hareketle, Sol partileri keskin sağ sendika ve dernekleri ziyarette rahatlıkla görebilirdiniz.
Aynı şekilde, Sağ parti yöneticilerini, sol düşüncenin hakim olduğu sivil toplum kuruluşlarını ziyarette görmek gayet normaldi.
Örneğin:
Ordu’da geçmiş zaman Refah Partisi yöneticilerinin meyhanelere gidip, orada demlenen insanlara kendilerini ve partilerini anlatıp, oy istediğine defalarca şahit olmuşluğumuz vardır.
***
Bugün partililerin böyle bir derdi yok.
İktidar da muhalefet de “Aldığımız oy bize yetiyor. Kendi oyumuzu koruyalım yeter” diye düşünüyor.
Bu durum partiliilerin de bir hayli kolayına gidiyor olmalı ki, ya yerlerinden kıpırdamıyorlar, ya da ne kadar partili varsa “siyasi çalışma” adı altında ziyaret edip duruyorlar.

Bildiğiniz “Sağırların birbirini ağırlama durumu” var.

Kimsenin karşı kaleyi fethetmek gibi bir derdi yok.
Durum öyle bir hale geldi ki, partililer de bu durumu olduğu gibi kabullendi.
***
Öyle ki:
AK Partili bir yönetici kazara sol bir sendikayı ziyaret etse, ya da CHP’li bir yönetici sağ görüşün hakim olduğu bir STK’da görülse, önce kendi partililerini ayaklandıracak bir atmosfer oluştu.
Hatta…
Hep bir ağızdan “Senin orada ne işin var?” denilecek ve bildiğiniz hain ilan edilecek bir gelenek hasıl oldu…

Onun için her zaman söylediğimiz bir söz var “sadece  yıllar eskimedi düşünceler ve tavırlar ile yaklaşımlarda eskiyerek kayıp oldu!”