Yıllar önce sevip saydığımız herkesin yakından tanıdığı bir büyüğümüz milletvekili adayı olmuştu…

Listenin en kritik sırasında yer verilmişti kendisine.

O yüzden yoğun bir seçim çalışması yapması gerekiyordu.

O güne kadar aktif siyasetin içinde pek olmadığı, hiç seçim çalışması da yaşamadığı için oldukça zor geldi seçim çalışmaları.

Sabahın köründe evinden alınıyor, her gün en az 3-4 programa katılıyor, ziyaretlerde bulunuyor, ilçelere gidip geliyor ve gece yarısı eve ancak geliyordu.

Yoğun tempo neredeyse 1,5 ay, üstelik her gün artarak devam etti.

O günlerde hiç unutmam sabahın erken sayılabilecek bir saatinde, bir çay ocağında karşılaştık kendisiyle…

Bir önceki gün iki ilçeye gitmiş, iki ayrı cadde esnafını boydan boya gezmiş, birkaç oda ve dernek ziyaretinin ardından gece de iki ayrı düğüne katıldığı için yorgunluktan gözleri dahi açılmamıştı.

Bir ara “Seçime kaç gün kaldı?” diye sordu yılmış bitkin bir şekilde…

14 gün kaldığını söyledik.

Başı önüne düştü. Bir müddet sessiz kaldı. Ardından “Bugünü saydın mı? Saymadın mı?” diye sordu bana iyi mi?

Biz haliyle bastık kahkahayı ama onun gülecek hali dahi yoktu…

“Bugünü de saydık” desek, bir gün daha eksildiği için mutlu olacaktı adeta.

Öylesine canından bezmişti ki, ağzı “Ne olursa olsun” demese de vücudu resmen bağırıyordu.

***

Mahalli seçimlere şunun şurasında bugünü saymazsak 17 gün kaldı.

Şuna eminiz ki adayların çoğu şu sıralar yoğun seçim çalışma temposu yüzünden aynı durumu yaşıyor.

Çoğu “Artık bitse de gitsek” yılgınlığıyla gün sayıyor.

Hani yol bitmeye yakın uzadıkça uzar ya, işte tam da bunu yaşıyor çoğu aday.

Ne diyelim?

İşleri zordu, bundan sonra daha da zor…

Hele bir de bunca çekilen ızdırabın sonrasında kaybetmek de varken…