Aşırıya kaçmadan kendimizi beğenmemizin bir sakıncası yoktur. Böyle olunca kendimizi değerli buluruz. Arkadaşlarımızın arasında değerli olmak onların beğenisini kazanmak kadar güzel bir şey yoktur.

İçimdeki ses rahat durur mu?

Hiç düşündün mü?

Belki sandığın kadar harika değilsindir de hep insanlar seni idare etmiştir.

Bir de böyle düşün!

Mübarek bir bayramın ardından söylenecek söz mü bu?

Kendimizi beğeniyoruz ama başkalarına güldürecek kadar değil?

Sen de biraz ileri gittin!

Kötü bir şey demedim ki!

Sen de herkes gibi kendinden başkasını beğenmezsin.

Herkesi değerlendirir, eleştirisin!

Kendine gelince, özüne bakıp da öz eleştiri yapmazsın!

Yapmadığın sürece de kendini ve haddini bilmezsin.

Sen haddini bilmezsen biri gelir sana haddini bildirir.

Benim görevim seni uyarmak.

Ben haddimi yani sınırımı bilirim. Sen merak etme! Söylediğin sözlere gelince hepsinde bir hakikat payı var elbette. İnsan kendini beğenmezse çatlarmış der atalarımız.

Çok güzel söyledin de. Mevlana’ya sormuşlar

O kadar yazarsın, o kadar okursun ne bilirsin?

Mevlana şu yanıtı verir. “Haddimi bilirim.” Demiş

Haddini bilen tüm okurlarımın, arkadaşlarımın geride bıraktığımız acı ve tatlı günlerin ardından umutla bakacağımız yarınlarda sağlıklı, huzurlu mutlu yaşamlar dilerim.