Fakir mi fakir bir köy…
Adam kahvehaneden eve dönmüş, elinde bir yumurta, karısı sormuş:
“Ne elindeki?”
“Yumurta, görmüyon mu?”
“Gördüm de neyin nesi o şimdi?”
Adam başlamış anlatmaya.
***
“Kahvede otururken partiden bir aday geldi, bana bu yumurtayı hediye etti.”
“İyi de ne olacakmış bu yumurta?”
“Zengin olacağız kadın! Zengin olacağız. Bu yumurtayı karşı komşunun kümesindeki tavukların altına koyacağım. Civciv’ler çıkınca içinden dişisini alacağım. Bu büyüyüp tavuk olacak.Bir sürü yumurtlayacak. Onları da kuluçkaya yatıracağım. Bir süre sonra o kadar çok tavuk ve civciv olacak ki, hepsini satıp bir inek alacağım”
***
Karısı “Eeee” diye meraklanmış, adam devam etmiş
“İneği komşunun Öküzü ile çitleştireceğim. Doğan buzağıyı büyüyünce bir daha bir daha, o kadar çok ineğimiz olacak ki, satıp bir ev, birkaç tarla, arsalar, mobilyalar, giysiler alacağım…
“Sonra?”
“Sonra da kalan parayla biraz gezip tozacağım tek başıma”
Kadın hınsla yerinden kalkmış…
“Gezip tozacaksın öyle mi? Hem de tek başına?”
“Öyle!”
Kadın o sinirle yumurtayı almış elinden, çarpmış yere ve kırmış…
Yumurtayla birlikte olmayacak hayaller de kırılmış…
***
Hikâyedeki kırılan yumurta ve bu yumurta ile yıkılan hayaller aslında Ordu’yu anlatır biliyor musunuz?
Siyasetçinin eline yumurta tutuşturduğu o saf, temiz kalpli ve fakir köylü aslında Ordulunun  ta kendisidir!

Tıpkı köylüye yaptıkları gibi, aynı siyasetçiler Ordulu vatandaşlarının eline sürekli bir şeyler tutuşturup, umut ve hayalle yaşamasını sağlamıştır.