Ne garip bir dünyada yaşıyoruz, “İlla bir şey olmalıyım” takıntısı içinde olan fakat bu isteğini bir türlü geçekleştiremeyenler var…
Çünkü
Yaptığı işte ve mesleğinde başarılı olamamışlar.
Kendilerini çevresine sevdirememişler.
Evlilik ve sosyal hayatları sağlıklı değil.
Ne herhangi bir donanıma sahipler ne de takdir edilecek bir profile…
Sonuçta takıntı bu ya…

İlla ki bir şey olmaları gerekiyor ya… 

İşte bu dayanılmaz istek bir anda zihinlerini açıyor.
O güne kadar, yokluğu yüzünden işlerinde, mesleklerinde, aile ve sosyal yaşamlarında ortaya çıkmayan zeka, bir anda ortaya çıkıyor.
Kendi kendilerine “Madem benim özelliklerim bir şey olmama yetmiyor, ben de o zaman bir şey olmuş insanların yancısı olur, etrafında mevzi alır, bu sayede onların olanaklarına ortak olurum” diye önce düşünüp, sonra harekete geçiyorlar.
Böyle insanları da kısa süre içinde buluyorlar iyi mi?
En yakını oluveriyorlar kısa sürede.
Yaşamları boyunda adeta varlıkları ile yoklukları fark dahi edilemeyen insanlar, seçilmiş ve atanmış insanların yancıları olarak o insanları avuçlarının içine alıveriyorlar.
Onların koltuğunu temsil edip, onların konumunu kullanıp, onlardan daha etkili hale geliyorlar.
Yaptıkları tek iş, bir şekilde ele geçirdikleri makam sahiplerinin doğrusunu da yanlışını da onaylamak.
Her söylediğine “son derece haklısınız” demek…
Hapşırdığında bile “Neyiniz var? Üşüttünüz mü?” diye sormak yerine “Çok çok yaşayın” diye yağ çekmek.