Bugün Cuma ne yazayım diye düşünürken aklıma önce Ordu’yu felç haline getiren SEL felaketi geldi biraz düşündüm bu yazı öyle yarım saat içinde yazılacak bir yazı değil diyerek hafta sonuna sakladım. O esnada  aklıma yine siyasileri anlatan bir yazı kaleme almak geldi. Biraz düşündüm çayımı yudumlarken. Sonra Vira Bismillah diyerek aklıma gelenleri başladım yazmaya…

Günümüzde siyaset yapan iki tip insan var.
Birincisi; siyaseti insana karşılıksız hizmet etme aracı olarak gören, ideolojisi, ilkesi, felsefesi olan ve belli bir değer yargısı ile bu işi benimseyenler.
Bunların sayısı oldukça az.
Üstelik.
Bu tip düşünceye sahip insanlar ne yazık ki belirli bir yerlere asla gelemiyor.
Çünkü bir yerlere gelebilmeleri yukarıda saymış olduğumuz özelliklerinden taviz vermeleri ile mümkün.
Bu tavizi veremedikleri için de tercih edilmiyorlar.
İkinci tip siyasetçi ise, toplumda sayıları en çok olan siyasetçilerden oluşuyor.
İlkeleri olmayan, ideolojiden bi haber, felsefe ise hak getire.
Bu insanlar siyaseti bir meslek gibi ya da kendi mesleklerini menfaat anlamında destekleyen bir birleşen olarak görüyor.
İnandıkları tek şey; sahip olmak zorunda olduklarını düşündükleri mevkii ve makam ve bunların kendisine sağlayacağı avantajdan başkası değil.
Hiçbir değer yargısı taşımıyorlar.
Siyasetin toplum faydası umurlarında bile değil.
Zaten siyaseti kendi inançları ve toplum için değil, kişisel ikballeri için yapıyorlar.
Son derece cahiller aslında.
En iyi bildikleri iş, partiliymiş gibi görünüp, ikballerini sağlama almak.
Ne gariptir ki her dönem tercih ediliyor bu insanlar.
Kendilerini öyle pazarlıyorlar ki, seçici olan insanlar onlardan vaz geçemez hale geliyor.
Çünkü onların da işine geliyor.