Ne yalan söyleyeyim, İster Cami önü çay sohbet olsun, İster rakı masası olsun, isterse kahvehane sohbeti…
İster aile meclisi olsun isterse cami avlusu hiç fark etmiyor…
3-5 insan bir araya geldiklerinde bilim falan konuşmuyor…
Sinemaymış, tiyatroymuş, sanatmış falan da konuşmuyor…
Yaptıkları mesleklerle ilgili sohbetler falan da yapmıyor inanın mısınız?
İşlerin iyi ya da kötü olduğunu birkaç cümleyle geçiştiriyorlar sadece…
Belki biraz spor ve özellikle de futbol konuşuyorlar kendi aralarında…
Biraz da çevre dedikodusu…
Ancak…
3-5 insan biraya geldiklerinde genellikle sohbetlerinin büyük bir kısmı siyaset oluyor…
Her parti ile ilgili o kadar atıp tutuluyor ki inanamazsınız!
Partilerin ve genel başkanların tavrı o kadar eleştiriliyor ki, aklınız şaşar…
Herkes o kadar iyi biliyor ki siyaseti, kulaklarınıza inanamazsınız…
Ama gelin görün ki, aynı insanlar siyasete aktif olarak girmeyi kafadan ret ediyorlar…
-“siyaset benim işim değil”, “Ne işim var siyasette?” diyorlar…
Zamanlarının büyük bir çoğunluğunu siyaset konuşarak harcayanlar, “aynı zamanı aktif siyasetin içinde olayım da harcayayım” demiyor bir türlü.
Siyaseti, siyaset yapanlardan daha çok bildiğini düşünenler ve bunu alenen söyleyenler, hiçbir engel olmamasına rağmen siyasetin içinde olmayı kesinlikle istemiyor.
Bu yüzden, bilenlerin dışarıda kaldığı, bilmeyenlerin de içinde olduğu bir alan haline geldi Türk siyaseti.
Dışarıdakiler biliyor ama içine girmeyip, hem içinde olanları eleştiriyor, hem de onların kendisini yönetmesine razı geliyor.
İçerdekiler ise bilmiyor ama meydan onlara kaldığı için siyaseti daha iyi bilenleri yönetiyor…
İşte bu yüzden ne siyaset seviyeli hale geliyor bu ülkede ne de siyaset yapanların profili yükseliyor…