Bir dost meclisinde konu döndü dolaştı bize sarktı. Gazeteciler korkuyor yazmıyor…

Yani bir anda orta sahada kısa paslarla gezinen top döndü dolaştı benim ayağıma geldi.

Top benim ayağıma gelince ya pas verecek birini arayacaktım ya da bir iki çalım ile ceza alanına girip kaleye vuruşumu yapacaktım. Benim herkes çalım yapacağımı düşünürken ben hemen top yanımdaki arkadaşıma pası vererek herkesi ters köşe yaparak şaşırttım.

Şimdi bana niye Pas verdin diyeceksiniz değil mi?

Bazen susmak çok konuşmaktan daha hayırlı bir mesajdır sözü aklıma gelirken dinlediğim bir anıyı sizlerle paylaşmak istedim.

2015 yılında Bakırköy Cumhuriyet Savcılarından biri, hazırladığı bir iddianamede, susma hakkını ikrar sayan bir iddianame hazırlamış.
Yani…
-“Susma hakkını kullandıkları için suçlular” demiş…
Hazırladığı bu iddianame tartışma yaratınca da savcı kendisini söyle savunmuş: “susma hakkını” kullanan şüpheliler suçlarını bir anlamda kabul etmiştir.  “Şüpheliler susma haklarını kullanarak ‘Sükût ikrardandır’ atasözünü doğrulamışlardır”
Savcı nedense  “Söz gümüşse sükut altındır” atasözü yerine, yukarıdaki atasözünü dikkate almış demek ki!
Hukukçu olmadığımız için verilen kararı yorumlamak ve yargılamak bize düşmez.
Zaten biz işin başka bir tarafıyla ilgiliyiz.
Susma hakkı, Türk Ceza Kanununda yer alan en temel haklardan biri olmasına rağmen, maalesef yarattığı bir “ikrar” algısı da var.
Belki böyle bir algının oluşmasında, susma hakkını kullananların tamamının suçlu çıktığı filmler de etkili olmuştur, bilemiyoruz…
***
Öte yandan, susmanın da aslında bir şeyler söylemek anlamına geldiği durumlar olabiliyor.
Yani…
Biri, bir olay karşısında, normal olarak söylemesi gerekenleri söylemiyorsa, bu durumdan, en azından “Söylemesi gerektiğini söylemiyor” anlamı rahatlıkla çıkartılabilir.
Böyle durumlarda “Demek ki onaylamıyor ki bir şey söylemiyor” diyebiliriz.
Ya da…
“Demek ki savunmuyor, o yüzden ağzını dahi açmıyor” sonucunu çıkartabiliriz.
Bu durumda…
Susmanın da aslında bir şeyler söylemek olduğu çıkıyor ortaya…