Ordu’da tam 50 yıldır hizmet sektörü alanında faaliyet gösteren bir büyüğümle sohbet ettim geçenlerde.
İşlerinin nasıl olduğunu sordum  “kötü” dedi .
Ardından “nasıl iyi olsun ki?” diye soruya soruyla karşılık verdi ve devamla da maliyetlerin yüksek olmasından eski işlerin olmamasına, kar marjlarının düşmesinden tahsilat zorluğuna kadar yaşadığı ne kadar sıkıntı varsa bir çırpıda anlattı.
***
Öylesine bunalmış ki, yıllardır severek yaptığı işin artık kendisine maddi manevi yük geldiğini söyledikten sonra “vallahi karar aşamasındayım” diye bir laf etti.
Bunun ne anlama geldiğini, neyin kararını alacağını sorduğumuzda ise başladı anlatmaya:
“Benim çoğu arkadaşım tıpkı benim gibi 45-50  yıldır yaptıkları işlerini bitirdiler. Çoğu işini devretti. İşyerleri dahil neleri varsa satıp savarak köylerine yerleştiler. Zaman zaman konuşuyoruz. Son derece de mutlular yeni yaşamlarından. Hayatlarında ilk kez maaş dağıtma, vergi ödeme, mal alma, kredi peşinde koşma dertleri olmadan, sıkıntıdan uzak bir hayat sürdüklerini söylüyorlar. Valla ben de aynı kararı alma aşamasındayım. Zira bu şartlarda ticaret yapmak akıl karı olmaktan çıktı”
***
Anlattıklarına üzüldük…
Aynı durumda olup, aynı düşünceler içinde olan yüzlercesi aklımıza geldiğinde üzüntümüz daha da arttı.
Bu işin sonu nereye varır bilemiyoruz ama ekonomide bir toparlanma kısa süre içinde olmazsa bu kış gerçekten zor geçeceğe benziyor…