İnsanların bir siyasi oluşumun içinde olmak istemesinin amacı,  inandıkları doğrultusunda ülkesine ve insanlara hizmet etmektir.

Saygın siyasetçiler bilir ki, topluma hizmet etmek düşüncesi dışında yapılan bütün siyasi faaliyetlerde, kişisel menfaatler, ekip ve toplum menfaatlerinin önüne geçer… Böyle bir siyasi anlayışın, ne ilkesi ne de güvenirliği vardır. Ki, burada her şey, menfaatler ve aldatmak üzerine yürütülür.

İlkeli siyasetçiler, içinde bulundukları siyasi partinin bu türden zafiyete düştüğünü gördükleri  vakit, ya tavır koyarlar ya da o partileriyle ilişkilerini tamamen keserler… Çünkü zaman içinde, aynı aldatmanın ve zafiyetin tarafı olarak anılacaklarını bilirler.

Saygın ve iyi siyasetçiler yine bilirler ki, ilkesi ve bir hedefi olmayan, hırs ve egoların esiri, yalanlarla ilerlemeye çalışan, risk almaktan korkan siyasi partilerin başarısızlığı kaçınılmazdır.

Birlikte yola çıktıkları insanların fikirlerini ve yapabileceklerini görmezden gelenlerin, toplumu bir hedef doğrultusunda heyecanlandıramayanların siyasette bir geleceği olamaz 

Başarıyı kendi özelliğinden ve sermayesinden görenlerin, parti içi işbirliğini acziyet olarak nitelendirenlerin, sadece parti içinde değil,  zamanla, toplum üzerinde de etkisi kalmayacaktır. 

Hatırlatalım; Siyasette bütün yollar işbirliğine çıkar. 

Birlik görüntüsü vermeyen, sorunlarının çözümünde etkisiz kalan bir siyasi partinin bu haline, bir suçlu aranacaksa o da, yönünü belirleyemeyen, ilkesi olmayan yönetenlerdir.

Bu tür yönetenlerin, sadakat ve dostluk kavramının içini iyi dolduramadıklarını, yola çıktıkları arkadaşlarının başarısını siyasetlerine katamadıklarını, toplumun olaylar karşısındaki tepkilerini bilmek gibi bir duyarlılığa sahip olmadıklarını görüyoruz.

Halbuki, bir siyasi partide insanları birbirine bağlayan en önemli şey iletişim, ideal ve başarıdır.

İddialı ve iyi bir liderseniz eğer, parti içi birliği kuvvetlendirir, bilgi ve görüşlerinizi de katarak, partinize ve topluma umut veren ve de yeni bir ufuklar açan olursunuz. 

Bunun da  insanları aldatarak ve kendi iradesini başkalarının eline teslim ederek yapılmayacağını bilirsiniz. 

Siyasette esas olan, samimiyet, güven ve ekip ruhu ise, bu iletişimi  ve işbirliğini ortaya koymak, seçmeninize bu  resmi vermek zorundasınız.

Bir yolunuz olmalı; “Başkalarının başarısızlığını beklemek sizi başarıya götürmez.”       

Sonuç olarak; Siyaset insan yönetme ve kazanma; ekibinizle, başarıyı da, başarısızlığı da paylaşma sanatıdır.

Liderin ve siyasi parti yöneticilerinin, bu sanatı idrak etmesi; hatalarıyla yüzleşmek, sadece topluma değil, yol arkadaşlarına da kendilerini  inandırmak gibi bir sosyal kabiliyete sahip olması gerekmektedir.

Yarın bu kabiliyeti ve inancı ortaya koyamayan siyasetçiler de bi zahmet, ortaya çıkacak başarısızlığa başka ortak ve kılıf aramasınlar. 

“Ben nerde yanlış yaptım?” diye oturup düşünsünler!..