Bazı insan tiplemeleri vardır belki samimiyetiniz yoktur tanımazsınız bile fakat  ortada hiçbir neden olmasa bile,  onlardan uzak durmaya çalışır nefret edersiniz…
Yine, bazı insanlar hiç samimiyet kurmamışsanız bile onu izledikçe seversiniz…
Ortada sevmemenizi gerektirecek bir neden yoksa bile, kanınız kaynar, kendinize yakın bulursunuz…
Demek ki, Sevgi bir tercih meselesidir…
Sevmek ya da sevmemek, insanın tercihine kalmış bir olgudur…
Ama Saygı böyle değildir…
Nefret ettiğiniz bir insana bile saygı duyabilirsiniz…
Diğer yandan…
Sevdiğiniz bir insana, saygı da duymayabilirsiniz.
Demek şöyle bir şey ortaya çıkıyor ki;
Sevgi tercih, saygı mecburiyettir…
Nedendir bilinmez, insanların kesin çizgileri var…
Sevdiği insana saygı duyup, sevmediği adama ise bir türlü saygı duymamak gibi…
Çünkü tarafsız değil.
Her olaya kendi tarafından baktığı için, onu sadece kendi tarafı ilgilendiriyor.
Yukarıda da söylediğimiz gibi, bazıları tarafsız olmaktan çok, meselelere kendi tarafından bakıyor.
Dolayısıyla da, sevmedikleri insanın ne kendisine, ne de yaptıklarına saygı duyuyor…
Başlıkta da söylediğimiz gibi…
“Sevgi” bir tercihtir.
“Saygı” ise bir mecburiyettir…
Belki de toplum olarak bu denli bölünmüşlüğümüz sırf bu tercih ve mecburiyeti bilmiyor ya da takmıyor olmamızdandır.
Ne dersiniz?