Bugün mübarek ramazan günü onun için sizlere birazda göndermeli bir hikaye paylaşmak istedim.
Bu hikayede elbette birileri üzerlerine düşen payı alacaktır, buyurun okuyun..
Eski zamanların birinde bir otlakta öküz sürüsü yaşarmış. Yaşarmış yaşamalarına ama civardaki aslanlar onları rahat bırakmaz, sürüye hemen hergün saldırırlarmış.
Öküz dediğin öyle hafife alınacak bir hayvan değil, bir araya toplandılar mı kolayca defederlermiş o koca aslanları.
Günler ilerledikçe aslanları bir kaygı almış. “Herhalde bize bu otlağı terk etmek düşüyor.” demiş aslanlardan biri.
Nereye göç edeceklerini düşünürken, “Bir dakika” diye bir ses duymuşlar. Sürünün en çelimsiz, ama kurnaz mı kurnaz topal aslanıymış bu çıkışı yapan.
“Hayır, hiçbir yere gitmiyoruz. Siz bana bırakın ben hallederim bu işi.” demiş.
Topal aslan eline bir beyaz bayrak alarak öküzlerin yanına gitmiş.
“Saygıdeğer öküz efendiler!” diye başlamış lafa. “Bugün buraya sizlerden özür dilemek için geldik. Evet, size defalarca saldırdık, ama niye biliyor musunuz? Hep o sizin aranızdaki sarı öküz yüzünden. Onun rengi sizinkilerden farklı, bizim gözümüzü kamaştırıyor, aklımızı başımızdan alıyor. Biz de barışseverliğimizi unutuyor ve saldırganlaşıyoruz. Aslında sizlerle bir sorunumuz yok! Verin onu bize, siz de kurtulun biz de barış içinde yaşayalım!”
Boz öküz, diğer önde gelen öküzlerle görüşmek üzere geri çekilmiş. Tüm öküzler sıcak bakmışlar bu teklife. Bir tek yaşlı benekli öküz “Olmaz!” demiş, ama kimseye sözünü dinletememiş. Zavallı sarı öküz aslanlara teslim edilmiş. Bütün sürünün selameti için bir öküzü feda etmekten hiçbiri tereddüt bile duymamış.
Gerçekten de sürüye günlerce hiçbir aslan saldırmamış. Ama aslan milleti bu ne kadar sabreder ki? Hele öküz etinin tadını aldıktan sonra. Aslanlar acıkınca, topal aslan yine boz öküzün yanında almış soluğu. “Selam!” diye başlamış söze, “Gördünüz değil mi? Biz aslanlar ne uyumlu bir milletiz. Ama büyük bir sorunumuz var!”. “Nedir?” demiş boz öküz. “Şu sizin uzun kuyruklu öküz” demiş topal aslan ve devam etmiş: “Kuyruğunu salladıkça nereden baksak görünüyor ve aklımızı başımızdan alıyor. Size saldırmamak için kendimizi zor tutuyoruz. Gelin verin onu bize bu konuyu burada kapatalım, eskisi gibi barış ve huzur içinde iki tarafta hayatını sürdürsün.”
Boz öküz sürünün ulularıyla görüşmüş. Yine sadece benekli öküz karşı çıkmış, ama dinleyen olmamış, “Verelim gitsin.” demişler. Bu olaylar tekrar tekrar yinelenmiş. İyi beslenen aslanlar her geçen gün daha da güçlenmişler. Buna karşılık öküzler ise her geçen gün güçlerini biraz daha kaybetmişler. Geçen sürede aslanlar küstahlaştıkça küstahlaşmışlar. Artık bir sebep söyleme gereği bile duymadan sadece “Verin bize şu öküzü yoksa karışmayız!” demeye başlamışlar. Zavallı öküzlerin “Hayır!” diyebilecek güçleri kalmamış.
Boz öküz dahil sadece birkaç öküz kalmış sürüde. “Ne oldu bize? Ne zaman kaybettik bu savaşı aslanlara karşı? Oysa ne kadar da güçlüydük.” diye sormuş biri boz öküze.
“Biz” demiş boz öküz, gözleri nemli ve sesi pişmanlıkla titreyerek, “Sarı öküzü verdiğimiz gün kaybettik!”