2020 yılı sadece bizler için değil 83 milyon insanın 60 milyonuna  pekte şans getirdi denilemez. Buda gösteriyor ki ülkenin yüzde 3’de 2’si mutsuz…

Mesela,

Sanayi ve Tarım…
Üretim yapan iki büyük sektör…
Her iki sektörde de işler iyi değil…
Her iki sektör de büyük sıkıntılar yaşıyor.
İhracat yapmayan sanayici, maliyetlerini karşılayamadığı gibi ürettiği malını satamıyor, küçülüyor, işçi çıkartıyor.
Çiftçinin durumu daha da feci…
Giderleri, gelirleri karşılamıyor, malı para etmiyor.
Kredi borçları gırtlağa dayanmış vaziyette.
Tarlalar, hayvanlar peşisıra  satışa çıkartılıyor.
Diğer tarafta, yani tüketen tarafa baktığınızda tam tersi bir manzara var…
Tatil beldelerinde iğne atsan yere düşmüyor, otellerde boş oda bulunmuyor, mekanlar dolu. Alışveriş çılgınlığı devam ediyor.
Biraz kıssalar da, eskiden olduğu gibi harcamasalar da tüketenler öyle ya da böyle para harcıyor.
Dışarıdan manzaraya baktığınızda bu tabloyu görüp ekonomik krizden bahsetmek mümkün değil.
Bu iki farklı durumu analiz ettiğinizde ortaya şu sonuç çıkıyor:
Kriz, üretimin yapıldığı yerlerde var.
Aynı kriz tüketimin yapıldığı noktaya henüz gelmemiş.
Üretim yapan “Bittik” diyor, tüketim yapanın umurunda bile değil…
İşte en beteri de böyle bir durumun yaşanıyor olması…
Zira süreç muhtemelen, üretim yapanın tamamen batması, tüketim yapanın da artık yapamaz, yani tüketemez hale gelmesiyle son bulacak.
İşte o zaman, üretmeden tüketme aşamasının da beteri olan hem üretmeyip, hem de tüketemeyen bir aşamaya geçmiş olacağız…
Ve işte o aşamadan sonra ne yapsak faydası olmayacak…