Mutlaka denk gelmişsinizdir…

Ordu’nun birçok yerinde şarküteriler var.

Bu Şarküterilerden bazıları o gün çok satılmasını istedikleri ürünleri kapı önüne adeta yığar…

Ürünü alacakların tatması için de, bir tabağın içine aynı üründen kürdana geçirilmiş küçük kare şeklindeki parçaları hemen yanına konulur.

Bu ürün genellikle de peynir olur…

Yani…

Peynir alacaksanız önce konulan o küçük parçalardan bir tane alıp tadarsınız, beğenirseniz alır, beğenmezseniz almazsınız…

Satışa sunulan ürünün o küçük parçaları, ürün hakkında bir fikriniz olması için oraya konulmuştur ve yukarıda da söylediğimiz gibi tadımlıktır…

İşte geçtiğimiz  gün sözünü ettiğimiz şarküterilerin birinin önünde çok acayip bir duruma şahit olduk…

İnsanları öyle enikonu izleme merakımız falan yoktur ama tam şarküteri önünde, 55-60 yaşında bir adamın, kürdana batırılmış bu tadımlık peynirlerden en az 3-4 tane alıp, bir çırpıda ağzına attığına şahit olduk.

Normalde çok üzerinde durmayacağımız bir durum olsa da, yapılan hareket garibimize gitmiş olmalı ki o anda resmen arkasından baka kaldık.

Biz olduğumuz yerde küçük bir şaşkınlık yaşarken, adam 20 adım kadar sonra geri döndü ve yine şarküteri önünden geçerken 3-4 peyniri alıp, jet hızıyla kürdanlardan kurtarıp, ağzına atıverdi…

Başladık adamı izlemeye.

Zira…

Adam aynı şekilde 20 adımda bir geri dönüp, peynir yemeyi en az 5 kere tekrarladı.

Toplasanız o anda yediği peynir neredeyse 100-150 gramı geçti.

İşin ilginç tarafı, 5’nci peynir yeme operasyonunun ardından adam, şarküterinin tam çaprazındaki banka ATM’sine gitti ve bir tomar para çekip, cebine koyduktan sonra, tekrar şarküteri önünden geçip altın vuruşunu yaptı ve bir avuç peynir alıp, kalabalığa karıştı…

Adam kayboldu gitti ama biz arkasından anlamsızca bakmayı sürdürüyorduk olduğumuz yerde…

Bir taraftan da “biz ne ara böyle bedavacı insanlar olduk? Nefsimiz, gururumuzu nasıl oldu da böyle kaybedebildik?” diye düşünüyorduk.