Siyasi büyüklerimiz zaman zaman anlatırdı..

Milletvekili adayı olmak isteyenler Süleyman Demirel’in kapısını çok sık çalarmış.
Hem icazet hem de destek almak için kapısında adeta kuyruk olurlarmış.
***
Demirel sabırla milletvekili adayı olmak için gelenlerin her birini dinlermiş .
Çevresindekilerin onları aday olması için doldurduğunu, onların da gaza gelerek aday olmaya karar verdiklerini anlarmış.
***
İçlerinde; çevrenin gazını fazlaca almış, aday olmayı kafasına iyice koymuş, kararından asla dönmeyecek ve iflah olmazları tespit ettiğinde, “Senden iyi aday mı bulacağız” der, sırtlarını sıvazlar, gönderirmiş.
Demirel’in yanından sırtı sıvazlanarak çıkan da adaylığı garanti altına aldığını düşünüp, adeta uçarak şehrine dönermiş.
***
Demirel, yine gaza gelerek aday olmaya karar veren ama bu durumdan zarar göreceğini ve üzüleceğini düşündüğü kişilere de “İyi düşündün mü? Ailenin onayını aldın mı? Bu adaylık meselesinin mesleğine zarar verebileceğini hesap ettin mi?” gibi sorular sorarak, gerçeği görmelerini sağlarmış.
Pek çoğu bu soruların ardından durumu kavrar, oracıkta aday olma isteğinden vazgeçer ve Demirel’e teşekkür edip, işinin başına dönermiş.
***
Seçimlerin yaklaşmakta olduğu şu sıralar, çevrenin gazı ile aday olmaya karar veren isimler yavaştan ortaya çıkmaya başladı.
Önümüzdeki günlerde bunların sayıları daha da artacak.
İşin kötüsü; çevrelerinde kendilerini uyaracak, gerçeği görmelerini sağlayacak, ”İyi düşündün mü?” diyecek kimse de yok!
Tam tersine…
Çevresindekiler “Senden iyi aday mı bulacaklar? Senin vekil olanlardan neyin eksik?” diyerek sürekli gazı veriyor!
Onlar da gazla çalıştıklarından olsa gerek atlıyorlar pistin ortasına!
***
Çevrenin verdiği bu gaz adaylık yolunda bir süre götürüyor onları…
Listeler belli olduğunda, büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorlar kaçınılmaz olarak.
İşte o zaman anlıyorlar bu işin olmayacağının işin ta başında belli olduğunu ve kendilerinin bunu göremediğini…
“Keşke gaza gelip bu işe girmeseydim” diyor pek çoğu ama iş işten geçmiş oluyor!