Sahi, biz neydik ne oluyoruz düşünmek bile istemiyorum bu gidişin sonunu…

Her geçen gün biraz daha maneviyatımızı kaybediyor sevgimizi tüketiyoruz..

Ekmeğini aşını sevgisini paylaşarak dünyanın gıpta ettiği bir millet olan bizler şimdi kendi kendini yiyen değerlerine sahip çıkmayan sevgisizi saygısız bir insan topluluğu haline geldik!

Bakın öyle bir hale geldik ki, öylesine kamplara bölündük ki, sormayın gitsin!
Artık her konuyu kendi dini inanç ve ideolojik düşüncelerimiz çerçevesinde değerlendirir olduk.
Gelişen olaylar karşısında ilk baktığımız yer yine kendi dini inanç ve ideolojilerimiz oluyor.
Bu nedenle…
Olay ne olursa olsun, işimize geldiği yerde konuşuyor, işimize gelmediği yerde susuyoruz.
Olayın aslı ilgilendirmiyor artık bizi.
Olayın vahameti umurumuzda bile olmuyor.
Yaşanan olayla ilgili aklımıza ilk gelen:
-“Bu olay benim siyasi düşüncemi ve bu düşüncemi temsil eden partiyi zor durumda bırakır mı?” düşüncesi…
Ya da…
-“Bu olay üzerinden karşı düşünceyi yıpratıp, kendi düşünceme bir menfaat sağlar mıyım?” tavrı oluyor.
Bunu her yaşanan olayda görebilirsiniz.
En son şu hepimizi kahreden tren kazası…
Bir tarafın sorumluluktan kaçma, diğer tarafın sorumlu tutma çabaları.
Son derece vahim bir olay üzerinden tam anlamıyla yapılan siyasi bir güç gösterisi.
Aslına bakarsanız, her iki davranış da en az yaşanan olay kadar vahim…