Pek anlamam şarkı ve türkünün dışındaki musikimizden. Pek anlamam ama kulaklarımda bazı melodilerin sözleri çınlar hala.

Ajda Pekkan’ın “Boş vermişim” melodisi de bunlardan birisi:

“Boş vermişim, boş vermişim, boş vermişim dünyaya/ Ağlamak istemiyorsan sen de boş ver dünyaya

Ahmet Mehmet Süreyya hepsi boş hepsi hülya/ Bir gün hayat bitecek dersin görmüşüm rüya/ Boş vermişim, boş vermişim, boş vermişim dünyaya/ Ağlamak istemiyorsan sen de boş ver dünyaya.”

Hiç boş vermedim ülkeme ve insanıma. Onun derdiyle dertlendim onun sevdasıyla kavruldum. Sadece ben değil, koskoca bir nesil aynı sevdayla sevdalandı, aynı dertle kederlendi.

İnanmıştık savunduğumuz değerlerimize ve de liderimize. Kimimiz sağda kimimiz solda ama yürekten inanmıştık, gönülden sevdalıydık hem ülkemize hem ülkümüze.

Savrulduk sevdanın rüzgârıyla, kimimiz erken düştü toprağa. Kimimiz kayboldu sevda yolunun karanlıklarında, iniş çıkışlarında.

Şimdilerde bir umursamazlık sardı dünyayı “benden sonrası tufan” dercesine. Sözüm hayatın sonbaharındaki bizim neslimize değil, daha baharı yaşamamış ve bu gidişle yaşayacağı da şüpheli gençlere.

Sizin boş verme lüksünüz de hakkınız da yok. Yaşayacak çok baharlar var önünüzde. Hem yaşayacaksınız hem de sizden sonraki kuşağa yaşanacak bir dünya bırakacaksınız. Bu hem hakkınız hem de göreviniz.

Bırakınız ezgilerde kalsın “dünyaya boş vermek.” Siz bu ülkenin dertleriyle dertlenmek zorundasınız. Sadece dertlenmek değil, aynı zamanda umut olmak, çözüm üretmek durumundasınız.

Çok sevdiğim bir söz vardır “kökü derinde olan ağaç kurumaz” diye. Bu milletin kökü tarihin derinliklerindedir. Bu millet kolay yenilmez, kolay pes etmez, kolay kurumaz sen kendi geleceğine ve onun geleceğine sahip çıktığın sürece.

Gelecek senindir, gelecek sizindir, gelecek bu milletindir.

Sen bu geleceğin katili değil mimarı olmak zorundasın ve inanıyorum olacaksın.

Tanrı yar ve yardımcın olsun genç adam…