Büyüklerimiz sohbetlerinde, “Kaybetmekten korktuğun sürece mutsuz olmaya mahkumsun” derlerdi sonra kıssadan hisse içeren göndermeyi anlatırlardı.

Bir zamanlar zengin ama mutsuz bir kral varmış. Mutlu olmak için ne kadar uğraşsa da mutlu olamıyormuş. Ülkenin en bilge kişisini huzuruna çağırtıp ‘nasıl mutlu olabilirim’ diye sormuş.

Bilge: “Kralım, mutsuzluktan kurtulmak istiyorsanız; mutlu bir adam bulup onun gömleğini giymeniz gerekir.”

Kral adamlarına emir vermiş; ‘bu mutlu adamı bulun’ diye, ülkede aranmadık yer bırakmamışlar. Fakat mutlu birine rastlayamamışlar. Kimileri eşinden, kimileri yoksulluktan, kimileri de hayırsız çocuğundan yakınıyormuş. En sonunda çaresizlik içinde saraya dönerlerken, kırık dökük bir evin önünden geçerler. Geçerken içeriden birinin dua ettiğini duyarlar: “Tanrım, sana şükürler olsun. Sağlığım yerinde, karnım bugün de doydu, bugüne kadar rızkımı eksik etmedin. Ben mutlu olmayayım da kim mutlu olsun?” Sonunda mutlu birini bulduk diye kralın adamları hemen evin içine

dalmışlar. Adamın gömleğini alıp krala götürelim diye düşünmüşler. Fakat içeri girince bir de ne görsünler, adamın sırtında gömlek yokmuş!

Hayat tecrübeler ile doludur. Bu tecrübelerin ortaya konması sonucu bir takım dersler çıkarılmaktadır. Kıssa olarak bilinen ve birilerinin ya da kendinizin başından geçen olaylar olmadı mı? İşte bu olayların anlatılması ile dinleyicilerin içerisinden kendilerine ders çıkarması istenir. Buna da ‘kıssa’ denir. İnsan yaşamı boyunca mutluluğu arar durur. Sahip oldukları ne kadar çok olursa olsun hep daha fazlasını ister. Çünkü sahip olduklarıyla yetinmez. Onun için de kendini mutlu hissedemez. Mutluluğu kendi içinde arayan ve kendinden memnun olup haline şükreden her insan mutluluğu bulacaktır.