İşimize nasıl gelirse  onu savunan bir toplum olduk…

Mesela; Yaya geçidinden geçtiği sırada kendisine yol vermeyen araç sahibine kızan adam, araca bindiğinde yaya geçidinden geçenlere asla yol vermiyor…
Zamanından önce çöp çıkartana küfür eden adam, ilk fırsatta zamanından önce çöp çıkartıyor.
Yere tüküren gördüğünde neredeyse yüzüne tükürecek kadar sinirlenen adam, lama gibi yere tükürüyor.
Kırmızı ışıkta geçene kızıp, kırmızı ışıkta geçiyor.
Kendine korna çalana kızıyor ama sürekli olarak gerekli gereksiz herkese korna çalıyor.
Yasak yere park eden araç sürücülerine demediğini bırakmıyor ama kendisi hiçbir yasağı dinlemiyor.
Dolmuşlara paldır küldür binenlere “Oha” diyor ama bir binişi var ki aynı Dolmuşa, boğa yanında kibar kalır.
Sıradayken önüne geçene demediğini bırakmıyor ama nerede sıra görse gidip en öne girmeye çalışıyor.
Yere çöp atana kızıyor, kendisi yere çöp atıyor.
Eleştirmediği kimse kalmıyor kendi eleştirildiğinde deli oluyor.
Dedikodu yapanlara tepki gösteriyor ama kendi dedikodunun dibine vuruyor.
Çalana çırpana kızıyor kendi çalıp çırpıyor
Başkalarının karısı ve kızına demediğini bırakmıyor, kendi karısı ve kızı ile ilgili denilenler karşısında cinayet işler hale geliyor.
Başkalarına vatan haini diyor kendisi vatan için kılını kıpırdatmıyor.
Kısacası…
Bu ülkede yaşayan büyük bir çoğunluk, başkalarına hak görmediği her şeyi kendisine hak görüyor…
Başkalarına vermediği payeyi kendisine reva görüyor.
Diğerlerinin yapmaması gereken her hareketi kendisine yakıştırıyor…
Aslında…
En az eleştirdiği, yargıladığı, küfür ettiği insanlar kadar kendisinin de defolu olduğunu bilmiyor.
Ya da bilmek istemiyor…
İşine öyle geliyor…