Bir ülkenin emeklisi, uzun bir çalışma hayatından sonra geçimini sürdürebilmek için yeniden iş aramak zorunda kalıyorsa; yönetim sorumluluğu içinde olan herkesin durup düşünmesi ve elini vicdanına

koyması gerekir…

Yine bir ülkede, sigorta primi tavandan ödenen ve çalışma gün sayısı istenenin çok üstünde olan emekliye, asgari ücretin çok altında maaş ödeniyorsa, bu adaletsizlik karşısında da o vicdanların sızlaması beklenmez mi?..

Kolay değil, böyle muhtaç yaşamak!..

Empati yapmak gerekir!..

Nihayetinde sesler yükselmeye başlayınca, Cumhurbaşkanı Erdoğan da  talimatı verdi sonunda…

Böyle bir enflasyonla emeklinin durumunu görmemesi mümkün müydü?..

“Ekim ayı” işaret edildi ama bu çalışmaların şimdiden başladığını biliyorum…

Mesele, bunu fırsata dönüştürmekte…

Hem iktidar hem de muhalefetin yakındığı emekli maaşları konusunda, istenildiği takdirde bir düzenleme yapılabilir…

Hesaplama çok zor değil!..

Her emeklinin aldığı zaten belli…

Çalışma süreleri ve prim ödeme gün sayıları da ortada…

Çok prim ödeyene ve çok çalışana çok maaş verilirse, asgari seviyede prim ödeyip, asgari çalışana da asgari ödeme yaparsın, olur biter!..

Bu yöntemle, erken emeklilik özendirilmediği için prim ve vergi gelirleri bakımından da devletin kaybı olmaz!..

Deyim yerindeyse amiyane tabirle “Ne kadar köfte o kadar ekmek” misali…

Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Emeklilerimizden gelen serzenişlerin farkındayız. İnşallah bu konuda da gereken adımları yıl sonuna kadar atacağız” demişti…

Yıllardır süren emekli maaşlarındaki adaletsizliğin gelecek kuşaklara taşınmasının önünü kesecek, bir çalışmanın tam zamanı şimdi…

Yoksa ileride sorunlar daha da büyüyecek!..

“Para nerede?” diye itiraz edenlerin sorusuna cevabı;

Şeyh Edebali’nin Osman Bey’e nasihatinden verelim:

“İnsanı yaşat ki, devlet yaşasın”…