Ne yalan söyleyeyim gençlik yıllarımda içki sevmememe rağmen büyüklerimle içki masalarına severek otururdum.
Hani “Mezeci” derler ya, işte tam da bana uygun bir tanımlamadır bu.
Çoğu zaman “Masaları dağıtanları gördükçe keşke içki masalarına oturanlar keyfini çıkarta çıkarta içebilseler oturdukları gibi kalkabilseler” dediğim olmuştur…
Yukarıda da söyledik…
Dedim ya içki içmeyi sevmeyiz hatta  beceremeyiz ama içki masasında olmayı severiz…
Çünkü…
İçki masaları sanal alemin bir anlamda somut mekanlarıdır…
İnsanların davranış ve kişiliklerinin ortaya çıktığı masalardır…
Masada bulunan insanların, içkiye başladığı an ile son dubleyi içtiği an arasında geçen 4-5 saat zarfında, 3-4 ayrı kişiliğe sahip olduğu çıkar ortaya…
İçkiye başlandığında, birbirine methiyeler düzenlerin, son dubleler içildiğinde hakaretlerine şahit olursunuz…
Kısacası…
İnsanların gerçek kişiliklerinin eninde sonunda ortaya çıktığı yerlerdir içki masaları…
Gece, içki masasında verilen sözlerin ertesi gün hükmü olmaz…
Gece, içki masasında yapılan alışveriş ertesi gün unutulur.
Gece, içki masasında borcu silenler, ertesi gün faturayı gönderir.
Gece para bağışlayan, sabah olduğunda hatırlamaz.
Gece küfreden, ertesi gün özür diler…
Gece methiyeler düzen, sabah olduğunda günlerce bir daha arayıp sormaz…
Sonuç olarak…
Her şey o ana özeldir ve sanaldır içki masasında…
İyi vakit geçer, güzel karın doyurulur, hoş sohbetlerle geçer 4-5 saat süreyle, herkes mutlu ayrılır mekânlardan ama…
Ne dostluk, ne arkadaşlık, ne alışveriş, ne ticaret ne de başka bir şey, o masada söylendiği ve kararlaştırıldığı gibi asla gerçek olmaz, olamaz…
Tıpkı…
Uğruna, içilen tonlarca içki eşliğinde, yıllardır konuşulup tartışılmasına rağmen, siyaset de ülke de kurtarılamadığı gibi…
Her defasında…
Gece kurtarıldı sanılan ülke ve parti, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte tüm gerçekliğiyle çıkar ortaya…
Buna rağmen asla vazgeçilmez…