Enflasyon, hayat pahalılığı, birbiri ardına gelen zamlar…
Yüksek fiyatlar nedeniyle ne pazarın yanına varılıyor ne de marketlerin.

Kiminle konuşsak ” Şunu şu fiyata alıyordum şimdi fiyatı şu olmuş. Valla almaktan vazgeçtim.” Diyor.
Kiminle görüşsem “Valla bu güne kadar sürekli alıp tükettiğimiz çoğu gıda maddesini, fiyatının aşırı yükselmesi nedeniyle alamıyorum. Mutfak ihtiyaçlarımızı kısabildikçe kıstık. Başka türlü olmayacak. Ayın sonu gelmeyecek” diyor.
Ve…
Kiminle konuşsak ” Böyle giderse resmen açlığa mahkum olacağız” diyor.
***
Sonuç olarak…
Ortada Nasreddin Hoca’ya ait fıkranın neredeyse gerçek olabileceği bir durum yaşanıyor…
Eşeğine verdiği samana zam gelince Hoca buna bir çare arar, ne etsem ne eylesem diye düşünürken eşeğine günde bir balya saman yerine yarım balya saman vermeye karar verir. Böylece masraflarını düşürecektir.
Biraz zaman geçer, bakar ki eşekte bir değişiklik yok, aynı şekilde çalışmaya devam ediyor, Hoca biraz daha hesap kitap yapar ve eşeğe yedirdiği yarım balyayı da yarıya indirir. Bakar eşek yine bir şey yokmuş gibi çalışmaya devam ediyor, eşek bildiği eşek çıt çıkarmıyor, ertesi günlerde de verdiğinin yarısını verir, sonraki günler onun da yarısını verir, eşek çalışmaya devam eder.
Hoca, hesaba kitaba oturduğunda “geçmişte bu eşeğe ne kadar da masraf ediyormuşum” diye iç geçirir. Derken bir sabah kalkar bakar ki eşek hakkın rahmetine kavuşmuş.

Hoca hüzünlenir, ölü eşeğinin başında “tüh, biraz daha dayansaydın sana aç karnına çalışmayı da öğretecektim” der…