Bir şehirde;
-Başkalarının kaybetmesi ile kazandığını zannedenler varsa…
***
-Başkalarının fakirleşmesinden zenginlik hazzı duyanlar varsa…
***
-Başkalarının düştüğü kötü durumdan dolayı kendini son derece iyi hissedenler varsa…
***
-Başkasının mutsuzluğundan mutlu olanlar varsa…
***
-Kendi morali bozuksa herkesin moralinin bozuk olması gerektiğini düşünenler varsa…
***
-“Varsın ben kazanmayayım. Yeter ki o da kazanmasın” kafasında olanlar varsa…
***
-“Küçük-büyük her şey benim olsun. Başkalarının hiçbir şeyi olmasın” düşüncesiyle ticarette kimseye yaşam hakkı tanımayanlar varsa…
***
-Aynı masada övgüler düzdüklerine ayrı masada sövgüler düzenler varsa…
***
Nezaket, zarafet ve iyi niyetten çok, kibir ve ego sahibi olanlar çoğunluktaysa…
***
Kısacası…

Başkalarını eleştirdiği her şeyi kendine hak gören insanlar varsa, o şehirde ne samimiyet vardır ne de dürüstlük!
Hani yeri geldiği zaman hep “Bu şehirde birlik-beraberlik yok.” diye yakınıyoruz ya…
Şehirde birlikteliğin sağlanamadığından dem vuruyoruz ya sık sık…
Belki de bunun nedeni şehirde yaşayanların bu tip özelliklere yatkın oluşudur!
Bu özellikleri taşıyanların çoğunlukta olduğu bir şehirde niye birlik-beraberlik olsun ki?

Bu şehrin adı Türkiye’nin yaşanabilir en huzurlu şehirlerinin başlarında gelen ORDU olursa…

Daha doğrusu; nasıl olsun ki?
Ne dersiniz?