Adam kullandığı aracı yol üzerinde öyle bir yere koyuyor ki, koca yolun trafiğe kapanıyor olması umurunda bile değil…
-Adam kullandığı araçla kaldırımda yürüyen insanların yanından öylesine hızlı geçiyor ki, kaldırım kenarında biriken suyu sıçratarak, insanları tepeden tırnağa ıslatması derdi bile değil.
-Adam kullandığı araçla yaya geçidine öyle bir hızla geliyor ki, geçitten karşıya geçmeye çalışan yaya canını zor kurtarıyor. Bir de üstüne üstlük okkalı bir küfür yiyor.
-Adam kullandığı aracı Kazım Karabekir caddesi üzerindeki NOVADA AVM otoparkının kapısına yakın olsun diye göz göre  getirip, engelliler için ayrılan yere bir güzel koyuyor. Uyardığınızda neredeyse “Ne olacak canım. Onlar da biraz yürüyüversin” diyecek.
-Adam öküzlüğe öyle alışmış ki, ışık yanar yanmaz önünde araç olmasa dahi varmış gibi kornaya basıyor uzun uzun.
-Adam sicim gibi yağmurun yağdığı bir ortamda kavşağa öyle bir geliyor ki, bırakın o yağmurda karşıya geçmeye çalışan çoluk çocuk ve kadınlara yol vermeyi, neredeyse vatan haini ilan edecek.
-Adam kullandığı aracını kaldırım üzerine park edip gidiyor.
-Adam bisiklet ve motosikletini yaya yolu üzerindeki en yakın ağaca bağlayıp, yaptığı gayet normalmiş gibi davranıyor.
-Adam tramvay yolunu kendine ayrılmış yol gibi kullanıyor.
-Adam kullandığı araçla kırmızı ışık nedir bilmiyor.
“Adam” diyoruz ama yukarıda saydıklarımızı yapanların adamlık ile alakası yok.
Bir şehirde olması gereken tek şey insandır…
Kentte yaşayan insanlarda bulunması gereken 3 önemli özellik, yani sevgi-Saygı-hoşgörü olmalıdır.
Bu 3 önemli özellik, yaşam kalitesini doğurur.
Yani…
Yaşanabilirlikten ziyade yaşam kalitesinin olup olmadığıdır önemli olan.
Yaşam kalitesinin olup olmadığının en önemli göstergesi de, o şehirde yaşayan mutlu insanların sayısının çokluğudur.
Sonuç olarak:
Ordu yaşanabilir bir kenttir ama yaşam kalitesi bakımından çok da iyi bir konumda değildir.
Zira…
Yukarıda verdiğimiz ve günlük yaşamda sık sık karşılaştığımız olayların bu denli çok olduğu bir şehirde mutlu olabilmenin imkanı yoktur…