-“Fakiri kuru inat, Zengini hayırsız evlat, Memuru süslü avrat batırır” diye bilindik bir söz var ya hani…
Aslında bu tarife “Partiyi de kişisel menfaat batırır” sözünün mutlaka eklenmesi lazım.
Zira…
Nasıl ki fakir kuru inadı yüzünden, zengin hayırsız evladı nedeniyle ve memur da savurgan hanımı sayesinde batıp gidiyorsa, partiler de, içindeki kişisel menfaatlerin ön plana çıkması nedeniyle bir türlü adam olmuyor.
-“Küçük olsun ama benim olsun” düşüncesi, kişisel menfaatin en somut örneği.
-“Ben varsam parti var. Ben yoksam parti olmasa da olur” anlayışı bu gün için siyasetle uğraşan birçok insanın hala benimsediği ve bizzat uyguladığı bir anlayış.
Partiler içinde siyaset yapan çoğu insan (buna karar verici pozisyonunda olanlar da dahil) seçimin partisi tarafından kazanılıp kaybedilmesiyle pek ilgilenmiyor.
Tek ilgilendikleri “Ben seçilecek miyim?” den ibaret.
İşi bu noktadan alıp daha da ileriye götüren ve “Ben seçileyim ama partimin diğer adayları seçilmesin. Varsın parti de kazanmasın. Yeter ki ben kazanmış tek isim olayım” gibi bir düşünce içinde olanlar var.

İşin ilginç tarafı…

Bunu biz söylemiyoruz…

Bu tespiti bizzat partililer, üstelik kendi partilerinin adayları için söylüyor iyi mi?