Eğitimin ne denli önemli olduğunu söylemeye gerek yok.
Karakterin de öyle.
Zaman zaman hangisinin daha önemli olduğu sorgulanır ya…
Eğitim elbette önemli.
Ama daha önemlisi galiba karakter olmalı.
Bazen, son derece eğitimli diye bilip tanıdınız biri çıkıp öylesine bir cümle kuruyor ki, yüzyılın cahili etmez o lafları.
Ya da…
Eğitimin en üst noktasına çıkmış biri öylesine bir harekette bulunuyor ki, “Zır cahil yapmaz bunu” diyorsunuz.
Diğer taraftan bakıyorsunuz eğitimsiz bir insan…
Duruşu ve söyledikleriyle hayran bırakıyor kendisini.
Ve bu örnekleri gördükten sonra;
“Demek ki her şey eğitim değilmiş” diyorsunuz.
Hep anlatılır ya, bilinen bir hikayedir…
Padişah vezire sormuş:
vezir!Eğitim mi önemli karakter mi?
Vezir düşünmeden cevap vermiş:
Karakter padişahım.
Padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış.
Duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın en iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış. Padişah hayvan eğiticisine sormuş:
Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?
Altı ayda öğretirim padişahım.
Altı ay dolmuş, huzura alınmış. Padişah:
Öğrettin mi?Öğrettim padişahım.
Saray erkanı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış, tam vezirin önüne gelmiş; padişah yine vezire sormuş:
vezir! Demiş.
Eğitim mi önemlidir karakter mi?
vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış.
Kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış.
Tabi altı aylık eğitimde boşa gitmiş.
Vezir cevap vermiş.
“Karakter padişahım.”
Bu yazıyı kesinlikle birileri için yazmadık.
Amaç sadece eğitimli olanlara karakterin de lazım olduğunu anlatmak istememizdi.
Yoksa…
Bu yazıyı birilerine yönelik yazmış olmaya kalksak, hikayeyi bu şekliyle değil de, eğitimin de karakterin de olmadığının üzerine kurardık.
Zira…
Şu günlerde bırakın eğitimli ve karakterli olanları bir tarafa, sadece eğitimli ya da karakterlisini bulmak meziyet haline geldi…