Siyaset arenasına girdiğimiz günlerde bazı insanları yan yana gördükçe ne yalan söyleyeyim “midem” bulanıyor.

Sahi siyaset böyle bir şey mi!

Yani siyasetin millet için değil menfaat ve çıkar için yapıldığına yanık oluyoruz.

Şimdi İstanbul Yenikapı’da 12.si düzenlenen Ordu Günlerinde gördüğüm siyasi tablo beni bu yazıyı yazmaya zorladı desem yalan olmaz!

Bakın…

Adam, diğer bir adamı hiç haz etmiyor…

ADAM diyorum bunlara ama siz bakmayın dediğime yoksa adamlıkla ilgisi yok bunların.

Siyasi düşünceden tutun da hayat tarzına kadar hiçbir konuda anlaşması mümkün değil.

Müşterek hiçbir yanları yok anlayacağınız.

Ama bakıyorsunuz her yerde kol kolalar.

Aynı karede fotoğraf veriyor, birbirlerini methiyeler düzüyor, her ikisi de gülümsüyor.

***

Yan yana gelmesi imkansız olan insanlar, başka insanların gözüne sokarcasına yan yana geliyor.

Birbirlerinin kapısı önünden geçmeyecek insanlar, birbirlerinin kapısını aşındırıyor.

Birbirlerine olumlu tek cümlesi olmayan insanlar, birbirlerine methiyeler düzüyor.

Birbirini yolda görse yolunu değiştirecekler, birbirinin yolunu gözlüyor…

***

İyi de bu nasıl oluyor?

Söyleyelim!

Bu şehirde işler ve ilişkiler, “Düşmanımın düşmanı, benim dostumdur” desturu ile yürüyor.

Öyle bir riyakarlık ki sormayın gitsin!