Bu şehirde yıllardan beri süregelen bir düşmanınım düşmanı dostum dostu ise düşmanım geleneği vardır.

Hiç kimse bu söylemin artık geride kaldığını herkesin kardeşçe barış içinde yaşaması için çaba göstermediğini görüyoruz.

Çünkü ne yazık ki bu şehirde kavgadan beslenen bir kesim vardır.

***

Adam, diğer bir adamı hiç haz etmiyor…

Diğer adam da aynı şekilde…

Aralarında müşterek hiçbir yanları yok …

Siyasi düşünceden tutun da hayat tarzına kadar hiçbir konuda anlaşması mümkün değil.

Bildiğiniz nefret ediyorlar birbirlerinden.

***

Ama bakıyorsunuz kol kolalar.

Aynı karede fotoğraf veriyor, her ikisi de gülümsüyor.

Yan yana gelmesi imkansız olan insanlar, başka insanların gözüne sokarcasına yan yana geliyor.

***

Birbirlerinin kapısı önünden geçmeyecek insanlar, birbirlerinin kapısını aşındırıyor.

Birbirlerine olumlu tek cümlesi olmayan insanlar, birbirlerine methiyeler düzüyor.

Birbirini yolda görse yolunu değiştirecekler, birbirinin yolunu gözlüyor…

***

İyi de bu nasıl oluyor?

Söyleyelim!

Bu şehirde işler ve ilişkiler , “Düşmanımın düşmanı, benim dostumdur” desturu ile yürüyor.

Yapmacık, çıkarcı, samimiyetsiz ve çapsızça…