Eskiden büyüklerimiz çocuğun ilk eğitim yeri ailedir derlerdi. Ailenin çocuk üzerinde çok önemli kalıntılarının kaldığını ilerleyen zamanlarda görüyoruz.
Şimdi durup dururken böyle bir yazı niye yazdın demeyin.
Okulların açılması ile birkaç gündür gördüğüm istenilmeyen görüntüler bu yazıyı yazmama neden oldu.
Şunu da belirteyim yazıma sonra başlayayım.
Şu Suriyeli Iraklı göçmenler yüzünden kendi fakirlerimizi unutur hale geldik.
Yeter artık desek te sağımızı solumuzu sardılar bir türlü yakamızı kurtaramıyoruz.
Biz konumuza dönelim.
Eğitim; hepimizin bildiği gibi ilk ailede başlar. Bebekler doğduğu anda saf tertemiz birer melektir. Zaman içinde bebeklerin karakterini şekillendiren çevreleridir. Vücudundaki mevcut genetik kodları dışında; anne, baba, kardeş, aile büyükleri, varsa bakıcıları kısaca yakın çevrelerindeki tüm insanlardan etkilenerek büyürler. Onların konuşma, hareket ve davranış biçimlerini alırlar. Çünkü görerek ve hissederek öğrenirler. Örneğin bir bebek doğduğu anda bir dili konuşamaz.
Anne veya annelik yapan kişi hangi dili konuşuyorsa, çocuk o dili öğrenerek büyür. Bu sebepledir ki ”Anadili” deriz. Çocuklar davranış ve alışkanlıklarını ilk aileden alır. Aslında iyi bir eğitim ilk ailede başlar, okulda devam eder.
Buradan ailelere sesleniyorum lütfen çocuklarımıza iyi davranalım onlara kötü sözler sarf etmeyelim hata yapacaklar suç işleyecekler çünkü onlar “Çocuk”…
Evet, bir kez daha söylüyorum çocuklarımızın ilk okulu ve ilk öğretmeni ailedir.
Çocuklarımız , tabi ki öğrenim gördükleri okulda çok şey öğrenecekler kendilerini yarınlara hazırlayacaklar ama onların aklında hep aileden öğrendikleri kalacak.
Onun için diyorum ki geleceğimiz  olan çocuklarımızı iyi  yetiştirelim onlara kucak açalım ve  saygı içinde sevgi ile büyütelim…