Cami cemaatlerinin yakından tanıdığı dönemin meşhur vaizlerinden bir hoca, felç olur ama bu rahatsızlığı onu cemaatten ayrı tutmaya yetmez. Yine camii cemaatine vaaz vermeye devam ettiği bir günde : “Muhterem Kardeşlerim, her şeyi zamanında yapın. Maddi görevlerinizi ertelemediğinizi biliyorum. Manevi görevlerinizi de ihmal etmeyin. Benim evim ile cami arasında bir sokak vardı. Camide, gümbür gümbür ezanlar okunurken ben namazlarımı evde kılardım. Şimdi keşke sağlığım yerinde olsa da beş vakti camide kılabilsem, diyorum.” sözü hala kulaklarımda aşinadır.

Bakın size bir yaşanmış hikayeyi anlatayım…

Adamın biri cuma günü ölmüş ve gömmüşler.

Babasını çok seven oğlu, hocaya gitmiş ve:

“Babam cuma günü öldü, sizce öbür tarafta nasıl karşılanır?” diye sormuş.

Hoca da: “Allah bilir.” demiş. Oğul, çok ısrar edince hoca sormuş:

Hoca, Baban namaz kılar mıydı?

Oğul, Hayır ama cuma günü öldü.

Hoca, Kumarı, içkisi var mıydı?

Oğul, Vardı ama cuma günü öldü.

Hoca, Yalan söyler miydi?

Oğul, Evet ama cuma günü öldü.

Hoca, Hovardalığı var mıydı?”

Oğul, Evet ama cuma günü öldü.

Hoca, sonunda sinirlenmiş ve:

‘‘Muhtemelen onu cuma günü ellemezler ama cumartesi anasını bellerler!.” Demiş.

Nasıl dünyalık işlerimizi aksatmadan yerine getirmede titizlik ve hassasiyet gösteriyorsak, manevi sorumluluklarımızda da aynı hassasiyeti göstermemiz gerekir.

İbadeti de iyiliği de şükrü de zamanında yapmak gerekir. Sahip olduğumuz tüm dünya nimetleri zamanla ters orantılıdır. Zaman ilerledikçe sahip olduğumuz imkânlar teker teker bizi terk eder. Gençlik gider, sağlık gider paramız kalsa da ahir ömrümüzde o paralar bize günah bile işletemez. Biriktirdiğimiz banknotlar, sokakta gördüğümüz kağıt parçalarından farksız hale gelirler.

Dünyalık kazandığımız makamlar, rütbeler, bankonotları Allah bize kendisinden uzaklaşmamız için değil, ona daha çok yaklaşmamızı gerektirir. Unutmayalım ki bunlara sahip olanlarla, olmayanların hesabı da yarın bir olmayacaktır.