Fakir mi fakir bir köy…
Adam Kahvehaneden eve dönmüş, elinde bir yumurta, karısı sormuş:
“Ne elindeki?”
“Yumurta, görmüyon mu?”
“Gördüm de neyin nesi o şimdi?”
Adam başlamış anlatmaya.
“Kahvede otururken partiden bir aday geldi, bana bu yumurtayı hediye etti.”
“İyi de ne olacakmış bu yumurta?”
“Zengin olacağız kadın! Zengin olacağız. Bu yumurtayı karşı komşunun kümesindeki tavukların altına koyacağım. Civciv’ler çıkınca içinden dişisini alacağım. Bu büyüyüp tavuk olacak. Bir sürü yumurtlayacak. Onları da kuluçkaya yatıracağım. Bir süre sonra o kadar çok tavuk ve civciv olacak ki, hepsini satıp bir inek alacağım”
Karısı “Eeee” diye meraklanmış, adam devam etmiş
“İneği komşunun Öküzü ile çitleştireceğim. Doğan buzağıyı büyüyünce bir daha bir daha, o kadar çok ineğimiz olacak ki, satıp bir ev, birkaç tarla, arsalar, mobilyalar, giysiler alacağım…
“Sonra?”
“Sonra da kalan parayla biraz gezip tozacağım tek başıma”
Kadın hırsla yerinden kalkmış…
“Gezip tozacaksın öyle mi? Hem de tek başına?”
“Öyle!”
Kadın yumurtayı almış elinden, çarpmış yere ve kırmış…
Yumurtayla birlikte olmayacak hayaller de kırılmış…

***

Bu fıkranın içinde aslında Ordu’nun ta kendisi mevcut…
80’li yıllarda başladı aslında bu şehrin olmayacak hayalleri.
Eskiler çok iyi hatırlar…

Sahilimiz, Karadeniz Otoyolu, Üniversite, Havaalanı,Liman,Dere yolu,Fındık Borsası öncelikli istekleriydi bu şehrin…
Yine o yıllarda, dev bir Rulman Fabrikasının geleceği hatta yer tahsisi yapılarak binanın yükselişi büyük heyecan yaratmıştı.
Düşünsenize?

Öyle havaya girilmişti ki şehir olarak, Fındık Ordu’dan idare edilecek sahilimiz korunacak,Üniversite Havalimanı Liman ve Karadeniz Otoyolu ve Akdeniz’e bağlanacak dereyolu ile Ordu büyüleyen şehir olacak deniliyordu..

Bu hayallerini kurduğumuz projeler birkaç yıl gecikmelide olsa yapıldı ancak ne hikmet ise Ordu büyüleyen değil yaşanmaya aday şehir oldu.

Mesela birkaç yıldan beri ortalıkta dolaşan bir Şehir Hastanesi için yer bulamayanlar Ordu’nun geleceğine hançer sokanlardır. Çünkü her zaman dediğimiz gibi Ordu’nun acilen hastaneye ihtiyacı vardır o yer ise Üniversite alanıdır…

Sonuç olarak Ordu yıllardır olmayacak hayallerle heyecanlanıp, her defasında hüsranların en büyüğünü yaşadı.
Halbuki her defasında, eline tutuşturulan ve sonradan kırılacak tek bir yumurtasından başka hiçbir şeyi yoktu…