Bana göre o, her çilekeş kadın gibi, “Dünyanın en büyük emekçisi” idi…

Yemek yap, kazanda çamaşır kaynatıp ipe as; etrafı sil süpür ve toparla, iç çamaşırı bile jilet gibi olan eş için kömürlü ütüyü hazırla ve her sabah banyonun sobasını yak!..

Sonra da her biri farklı yaşlarda olan 4 çocuğu, okula hazırla…

Bitmedi daha…

Şehrin göbeğinde 2 katlı önünde bahçesi olan bir evde; tavukların yemini at yumurtaları topla ve kediyi, köpeği besle…

Biz iki satır yazıyı yazarken yoruluyoruz da o bir gün olsun “Ah” etmeden çalıştı durdu…

Ben burada Şarkiye Mahallesinin Turist otel yanındaki 2 katlı sarı renkli evinde kapısını herkese açan tabiri yerinde ise Mahallenin İŞKUR Müdiresi olarak bilinen  Saniye ablasını yani  benimde 1985 yılının 1 Mayıs’ında Hakk’a yürüyen annemden söz ediyorum…

Bana göre “Dünyanın en büyük emekçileri” Annelerimizdir.

Sadece annemi anlatmadım aslında Pazar günü kutlayacağımız Anneler günü nedeniyle Annelerimizi kaleme almak istedim…

Böylesine meşakkat içinde hayatlarını ailelerine vakfeden ve bundan da asla yakınmayan bütün anneler; kadir kıymet bilen evlatların gözünde, birer yiğit emekçidir…

Yokluklar içinde üretmek ve aidiyet duygusuyla aileyi sahiplenmektir, “Emekçi” olmak…

Pazar günü kutlayacağımız Anneler gününde fedakarlığı ve  sevgi dolu yüreğini ailesi için çarpan başta hakkın rahmetine kavuşanlar olmak üzere tüm Annelerimizi bir kez daha saygı ve sevgiyle  anıyorum.