Ordu’nun çok eskilerde yaşanan “çakal takımının” taktiğiydi:

“İti ite kırdırmak”…

Kan davalılar başta olmak üzere alacak-verecek meselesinden aralarında husumet bulunanların; kendileri ve ailelerinin başları belaya girmeden düşmandan kurtulma yöntemiydi bu…

Eskiler, çok iyi bilir elbette…

Bu durum bir süre ticarette rakip yok etmede de denenmedi değil!..

O “çakal takımı” rakiplerini, adeta tereyağından kıl çeker gibi zahmetsizce aradan çıkarmıştı…

Bu yöntem, son yıllarda artık siyaset arenasında yerini almaya başladı…

Bilip bilmeden, kimin asıl amacının ne olduğunu araştırmadan bodoslama işin içine girenlerin kaybolabileceği şeytani bir plan içinde hem de…

Taraflar, birbirleri hakkında kuytu köşelerde sarfettikleri sözler nedeniyle kamuoyunda “düşmanmış” gibi bilinse de durum aslında öyle değil!..

Yandaşlar, aleyhte propaganda yapadursun, asıl aktörler “Al gülüm, ver gülüm” dümenindeydi…

Fillerin tepişmesiyle, çimenlerin ezilmesi misali; mağduriyeti, bu siyasi figürlere samimi biçimde inananlar yaşamakta…

“Vay be” isyanları ve  sonrasında hayal kırıklıkları, kırgınlıklar ve dargınlıklar boşuna…

Gidenin yeri çabuk doluyor…

Eskinin hakaret edenleri, tehdit savuranları “kahverengi burunlular”olarak bilinenler çoktan ön saflarda…

Yani, ortada “Bu kadarı da olmaz” dedirten müthiş bir omurgasızlık var aslında…

“İti ite kırdır, aradan sıyrıl” tezgahında bile bile “tetikçilik” yapanları bekleyen akıbet, hiç de “sır” değil!..

Aktörler değişecek, “kısır döngü” devam edecek!..

O yüzden derim ki, “sinsi” planlarla aklı sıra bize rol biçmeye kalkışanlar, yanıldıklarını anlayacaktır!..

Ne birilerinin kişisel hesaplarıyla başkalarına “düşman” olurum; ne de “tetikçisi”…

“Kül yutmam” havalarında afra-tafra yapıp, mangal boynunda gezenler; herkesi kör, milleti sersem sanıyor galiba…

Mesele; Millet, Devlet, Bayrak ve Ordu olursa, akan sular durur!..

Gerisi, bu yaştan sonra benim için “fasa fiso”…

Bilmem anlatabildim mi?…