Fıkrayı büyük ihtimal biliyorsunuz…

Temel Tıp Fakültesi’nden yeni mezun olur.

Diplomayı alır almaz taze bir doktor olarak memleketi Trabzon’a, üstelik evinin olduğu mahalleye hekim olarak atanır.

Heyecanla gider evine…

Zira ilk muayene edeceği hasta çok önemlidir.

***

Evde heyecanla yarının olmasını ve ilk hastasını muayene edeceğini hayal ederken birden kapı çalar.

Gelen komşuları Fadime teyzedir.

-“Uşağım ne olur şu Dursun amcana bir bak. İki gündür hasta yazık” der.

İlk hastasının komşusu olmasının hayal kırıklığıyla çaresiz gider komşu evine ve başlar Dursun amca ile konuşmaya;

***

-Dursun amca neyin var?

-İshal oldum galiba. Motor hiç durmuyor.

Bunun üzerine sevinir Temel. Ne de olsa ilk hastası bir ilaçla tedavi edilecek bir rahatsızlık.

Ama gel gör ki, ishali kesecek olan ve çok iyi bildiği ilacın ismi bir türlü aklına gelmez…

Çantasını karıştırırken bir sakinleştirici ilaç olan Xanax’ı bulur…

“nasıl olsa eve gidince ishal ilacının ismini hatırlarım” diye düşünüp, sakinleştiriciyi de Dursun Amca’ya içmesi için verip, “ben yarın yine kontrole geleceğim” diyerek evden ayrılır.

Böylece vaziyeti idare eder kendince.

***

Eve gelir gelmez Temel’in aklına ismini hatırlayamadığı ilacın adı gelir ama “yarın gider bakarım” diye düşünerek, tekrar komşuya gitmeye üşenir.

Yarın olduğunda doğruca gider komşu evine…

Dursun amcanın kahvede olduğunu karısından öğrenince de kahvenin yolunu tutar.

Kahveye geldiğinde bir de bakar ki, Dursun amca masada arkadaşlarıyla oyun oynuyor…

Yanına gider, kulağına eğilir ve usulca:

“Dursun Amca nasılsın? Nasıl oldun?”

Dursun Amca cevap verir…

-“Valla uşağım, belime kadar b.. içindeyim ama bu durumu artık pek de kafama takmıyorum”

***

Şimdi…

Bir yanda rakamlarla bozuk olduğu ortada olan bir ülke ekonomisi…

Diğer tarafta, son derece zengin bir ülkeymiş gibi yapılan tatiller, artan fiyatlara ve salgına rağmen tıklım tıklım dolan tatil beldeleri ve mekânlar…

***

Bu durumun iki açıklaması olabilir…

Ya ekonomi bizim de zannettiğimiz ve söylediğimiz gibi kötü değil…

Ya da; yukarıdaki fıkra misali artık Kimse kafasına takmıyor ve “Nasıl olsa bu gelirle ne ev-araba almamız nede tasarruf yapmamız mümkün. O yüzden var olan parayı yiyebildiğimiz kadar yiyelim. Bundan sonra da ne olacaksa olsun. Battı balık yan gider!” diye düşünüyor…

***

Umarız ekonomi söylendiği kadar iyidir ve bu konuda biz yanlış düşünüyoruzdur…

Fakat…

Vaziyet bizim düşündüğümüz gibiyse, artık o kafaya takmadığımız durumun kokusu yakında etrafa fena şekilde yayılmaya başlayacak sanki…