Seçimlerin hemen öncesinde, bu köşede bir yazı kaleme alarak şu tespitlerde bulunmuştuk:

Enflasyon almış başını gidiyor!

Zamlar yağmur gibi durmak bilmiyor!

Döviz tavana vurmuş, para pul olmuş!

***

Kiralar çıldırmış!

Elektrik ve doğalgaz’a güç yetmiyor!

İşsizlik adeta kabus gibi. Gençler ülkeden kaçmanın yollarını arıyor!

Ucuz ekmek kuyrukları uzadıkça uzuyor!

***

Marketlerde etiketler artık günlük değişiyor.

Dün alınan ürün ertesi gün aynı fiyattan alınamıyor!

Sanayici elektrik ve doğalgaza çalışıyor!

Tüccar sattığı malın yerine yenisini aynı fiyattan koyamıyor!

Esnaf buzdolabını dahi çalıştıramıyor!

Çiftçi “Yandım Allah!” diyor!

***

Liyakatsizlik her alanda karşımıza çıkıyor.

Bir yanda çalışanların neredeyse yarıdan fazlası asgari ücret alıyor.

Diğer yanda devletten 4-5 maaş birden alanlar paraya para demiyor!

Rüşvet ve yolsuzluk iddialarının ardı arkası kesilmiyor!

Başta Adalet, Eğitim ve Sağlık olmak üzere devletin kusursuz işlemesi gereken sistemler sağlıklı işlemiyor!

***

Bu tespitlerimizin ardından da şu yorumda bulunmuştuk:

“Yukarıda sıralayabildiğimiz durumların yaşandığı bir ülkede, bu saydıklarımızın sorumlusu olan bir iktidar asla seçim kazanamaz!

Bu gibi durumlarda kaybederse muhalefet kaybeder!

O yüzden…

Bu saatten sonra iktidarın seçim kazanmasının tek şansı, muhalefetin ne yapıp edip seçimi kaybetmenin yolunu bulacak potansiyeli taşımasıdır!”

***

Söylediğimiz gerçekleşti iyi mi?

Muhalefet ne yapıp edip seçimi kaybetmenin yolunu  6 partiyi bir araya getirerek buldu!