Tünelin Ucu!

Dünkü yazımın başlığını seçimlere 5 gün kaldığı için “Son Düzlük” koymuştuk.

Bugünkü yazımın başlığı ise, bilirsiniz, bir şey bitime yaklaştı mı, “Tünelin ucu göründü” derler.

Bende nihayet sandığın da ucu görünmeye başladığı için yazımın başlığına “Tünelin Ucu” koydum.

Son yılların sonuçları bakımından en anlamlı seçimine artık günler kaldı.

15 Mayıs sabahı şapkalar düşmüş, keller görünmüş olacak.

Her seçim olduğunda duyarız…

“Kader seçimi” gibi laflar ederler.

Ama bu seçim galiba sahiden bir kader seçimi…

Bakıyorum da herkes tedirgin bir bekleyiş içinde.

Kimileri de bir akıl tutulmasına uğramış olup bilinçli karar verme yetisini kaybetmiş gibi.

Önce partilerin amaç değil, araç olduğunu bilelim.

Aracı amaç haline getirmek demokrasi kültürü zayıf toplumlara has bir davranıştır.

O sebeple hiçbir zaman parti taassubum olmadı.

Yani “Anadan doğma şu partiliyim, bu partiliyim” diyenlerden hiç olmadım.

Fakat bu benim hassasiyetlerim olmadığı anlamına gelmez.

Hani kimileri, “Kırmızı Çizgi” falan diyorlar ya…

Ülkemizin, insanımızın dert ve sıkıntıları tavan yaptığı bu dönemde…

En başta geçim sorunu…

Hukuk, adalet, kayırmacılık, yolsuzluk gibi dertler de cabası.

Ben her zaman oy tercihlerimde “Büyük Resme” bakarım.

Asırlardır dünyayı kan ve gözyaşına boğan bu emperyalist vampirler içerdeki kimi parti, kuruluş ve kişileri kullanarak, Ortadoğu’da ne kadar kavim kabile varsa hepsini birbirine kırdıra kırdıra Irak’ta kukla bir Kürt devletçiği kurdurdular.

Hem de bizim elimizle…

Şimdi de utanmadan gözümüzün içine baka baka, terör örgütleriyle aynı senaryoyu Suriye’de sahneliyorlar.

Sonra sıra İran’a ve bize gelecek…

Ve kukla bir Kürt devletiyle hem İsrail’in güvenliğini garanti altına alacaklar, hem de bölgenin petrollerine ve zenginliklerine çökecekler.

Bir taşla iki kuş…

İşte büyük resim bu…

Düşünüyorum da…

Bu seçim gerçekten de kader seçimi haline geldi.

Ben ise…

Kime oy vereceğimi…

Kime oy vermeyeceğimi çok iyi bilenlerdenim.

Bu seçimin de şimdiden;