Batısında Samsun, Doğusunda Trabzon, Dibimizde Giresun, Arkamızda Sivas…

Yıllarca aralarında sıkışıp kalmışız.

Siyaseten en güçlü olduğumuz yıllarda bile yatırım almak için yarışa hazırlanan atlar gibi koşturulmuşuz..

Daha dün gibi hatırlarım rahmetli Turgut Özal bile Karadeniz’e kurulacak bir silah fabrikası için  “Karadeniz’de en çok Milletvekilini hangi il çıkarırsa Silah fabrikasını oraya kuracağız” sözü vermişti.

Anavatan partisi Ordu’da 7 Milletvekili çıkarmış tulum yapmış ama silah fabrikasını kuramamıştı yani tabiri yerinde ise kazıklanmıştı. Onun için Yıllarca; Kayseri, Gaziantep, Kahramanmaraş, Denizli ve Konya’ya imrendik!..

“Nasıl başardılar” diye sorduk!..

Aslında Ordu’nun bu illerden fazlası var, eksiği yok diye de düşünüp durduk!..

Bu şehrin Doğası, Turizm altyapısı bile başlı başına fark yaratırken, biz neden başaramadık?..

Tek nedeni var, o da “Ortak akıl”ın bir kenara bırakılıp, bireyselliğin ön plana çıkmasıdır…

Belki de Karadenizlinin genetik yapısı bunu tetikliyor…

Dağın başındaki evinin kapısının önünden yol geçmesini isteyen, köyde başka cami varken, evinin yanında cami olmasını arzu eden, dağınık konutlaşma ile birlikte yaşamayı benimsemeyen bir yapı, ortaklık kültürünü becerebilir mi?…

Ancak zaman, o zaman değil artık!..

Kör kuruşu boşa harcamak yok!..

Birliktelikle ortaya çıkacak sinerjide, herkes kazanacak!..

Ordu bunu başaracak ve bu şehir “Marka” değeri yüksek bir yatırım merkezine dönüşecek!..

Ve bunu engellemeye Allah’tan başka hiç kimsenin gücü yetmeyecek!..

Görünen köye, kılavuza gerek var mı?..