İçilen suyun, yenilen ekmeğin ve alınan nefesin ne kadar değerli olduğunu bilmeyenleri gördükçe; dertlenmemek mümkün değil!.. Bu nimetlere çok parası olduğu halde ulaşamayanlar var!.. Onlar, sağlık nedeniyle ne yiyebiliyor ne içebiliyor ne de nefes alabiliyor… Pandemi sürecinde yaşanmadı mı?.. Her şeyi parasıyla satın alabilecek güçte olanların Allah’ın bedava verdiği havayı, soluma şansları oldu mu?.. Hırslarına kapılıp, sahip oldukları değerlerin farkına varamayanlar için elbette ibretlik örnekler var karşımızda..Bakın bir zamanlar bu şehirde saltanat sürerek astığım astık kestiğim kestik diyen insanların bir çoğunu pandemi nedeniyle kaybetmedik mi; Sahi sorarım sizlere o insanlar giderken ne götürdüler bırakın götürmeyi onları kabirlerine taşıyacak insanları dahi bulamadılar… Bugün neden böyle bir yazı ile karşınıza çıktım sizce? Bakın onu da kısaca söyleyeyim, bu şehir sevgiye samimiyete dostluğa çok uzak kaldı.Bir çok değerin yanında kendimizi kaybettiğimizin farkında bile değiliz. Her zaman diyorum yinede demeye devam edeceğim. Bu şehirde sevgi samimiyet oldukça birbirimize sarıldıkça bizi hiç kimse birbirimize düşüremez 15 Temmuz’da olduğu gibi yine tek yumruk olarak sadece sokaklara değil gönüllere gireriz. Aslında bugün farklı bir yazı yazacaktım ama dün sabah Ordu’nun geçmişte çok değerli bir ismini farklı bir biçimde görünce “yaz Temel yaz bu sevgisizlik bu aymazlık nereye kadar sürecek yaz dedim”.. Bakın samimi söylüyorum, sevgimizi tüketmeyelim saygınlığımızı koruyalım etrafımızdaki kendi fakir fukaralarımızı sahiplenelim yabancılara prim vermeyelim… Yoksa dün sabah gördüğüm o değerli büyüğüm gibi bir bankanın önünde kendimizi saklayarak bekleriz…