Büyüklerimiz “Aslan yattığı yerden belli olur” derdi.

Şunu artık iyice anladım!
Bu ülkenin vatan’a olan aşkı, sağa sola bayrak asmaktan ibaret…
“Ülkemi güzelleştireyim, yerlere çöp atmayayım, çevremi temiz tutayım, her yeri ağaçlandırayım, var olan güzellikleri koruyayım” diyen yok!
Her fırsatta çıkıp, “Ben bu vatanın taşına toprağına kurban olurum” diyen ne kadar insan varsa, bu sözü söylemesinin 10 dakika sonrasında elindeki sigara izmaritini yere atarak  üstelik birde yere tükürüyor.

Yarım saat sonra elindeki her hangi bir çöpü yere atıyor.
Ertesi gün piknik yaptığı yerde mangal yakıp, etrafı çöp içinde bırakarak evine dönüyor.
Böyle olunca da vatan’a olan aşk sadece lafta kalıyor…
Aşık olunan vatan’a yapılanlar da ortada!
İçimden lanet olsun bu şekildeki aşk’a diyesim geliyor!
İnsan aşık olduğuna bunu yapar mı?
Bunu yapanın bu vatan’a aşık olduğuna inanılır mı?
Yazıklar olsun!
Artık “Bu vatan için ölürüm” diyenlerin hiçbirini samimi bulmuyorum.
Zira…
Bunu söyleyenlerin hemen her gün ve hemen her yerde vatan’ın taşını da toprağını da resmen öldürüp, katlettiğine şahit oluyorum ve artık bu riyakarlıktan, yalancılıktan, cahillikten ve sahte vatan sevgisinden olabildiğince sıkıldım!

Çünkü bu gördüklerim karşısında  hiç kimse bu vatanı karşılıksız sevmiyor diye düşünmeye başladım…