Halkın oylarıyla seçilip bir yerlere gelen insanlar…
Eğer dirayetli değillerse…
Oturdukları koltuktan bir gün kalkacaklarını idrak edemiyorlarsa…
Makamı adeta  ailesinin malı gibi görmeye başlıyorlarsa…
Kısacası…
Makamın sağlamış olduğu gücün de yarattığı  zehirlemeyle, dünyanın kendi etrafında döndüğünü zannederek, hem kendileri için hem de çevrelerindeki insanlar için büyük bir sıkıntıya neden oluyorlar.
Zira…
Sözünü ettiğimiz bu insanlar bir süre sonra kendisi gibi düşünmeyen herkesi yavaş yavaş kendinden uzaklaştırmaya başlıyor…
Dahası…
Makam ve gücün sağladığı yeni koşullar nedeniyle, kendi düşünceleri de sık sık değiştiği için, bir süre sonra çevrelerinde  kendisi gibi düşünen insanı da bulamaz hale geliyorlar.
İşte bu yüzden…
Sözünü ettiğimiz insanlar bir süre sonra hepsi birer yalnız adam olup çıkıyor…
Parti sayesinde seçilip, kerameti kendinden biliyorlar.

Oy veren halkın daima arkasında olduğunu zannediyorlar.
Bir zaman sonra kendilerinin halk için bir lütuf olduğuna falan inanmaya başlıyorlar.
Kendi gibi düşünmeyen herkesi yanlarından uzaklaştırdıkları için hepsinin yanında kala kala  bir tek makamları ve değişen düşüncelerine anında uyum sağlayabilen avaneleri kalıyor…
Sağcısı solcusu, AKP’lisi, CHP’lisi, MHP’lisi fark etmiyor…
Güç öylesine  tahribata neden oluyor ki bünyelerinde, adeta yalnızlığı bile bile tercih ediyorlar.
Zamanı gelip o koltuktan indiklerinde ise normal insan dahi olamıyorlar.