Bundan 5-6 ay önce “Önümüzde normalleşme süreci var.” diye başlamıştık yazımıza, “Yaşayacağımız bu süreci ” Yeni Dünya Düzeni” olarak isimlendiriyor çoğu insan diye devam etmiştik.
Bu tanımla söylenmek istediğimiz şuydu:
Örneğin lokantalar eski çalışma düzeni ile faaliyet gösteren lokantalar olamayacak.
Eski cafeler, oteller, mağazalar, dükkânlar, otobüsler, okullar…
Aklınıza ne geliyorsa hiçbiri eski düzende olduğu gibi bir faaliyet gösteremeyecek.
En küçük çay ocaklarından, en lüks restaurantlara kadar her bir sektör, Yeni Dünya Düzeni ile tanımlanan düzene bir şekilde geçiş yapmak, yani dönüşmek zorunda kalacak.”
***
Sonrasında da şu soruyu sormuştuk:
“İyi de bu işyerleri nasıl dönüşecek?
Yeni Dünya Düzeni denilen sisteme  nasıl adapte olacak?
Bugünden baktığınızda yukarıda isimlerini sıraladığımız işyeri sahibi olanların büyük çoğunluğunun, bu dönüşümü yapması, işyerlerini yeni düzene hazır hale getirmeleri pek  mümkün görünmüyor.
Söz konusu dönüşümün yapılamaması en basit anlatımla teslim olmayı, iflası getiriyor.
Kısacası…
Bu günün asıl meselesi ve sorunu; bu işyerlerinin söz konusu dönüşümü nasıl becerebilecekleri?
Bu mesele sadece kredi vermekle aşılacak gibi basite alınacak bir mesele değil.
Kredi alan üyelerin yarın yeni düzende  para kazanması lazım.
Aksi takdirde yarın ne verilen krediler geri döner, ne de ayakta kepenk indirmeyen işyeri kalır.
Bu benim gözlemim.”

***
İşte hep söylenir ya; ”zurnanın zırt dediği yere geldik” diye…
Şimdi tam da o noktadayız…
O zor süreçte  kredi alamayan zaten topu dikmiş durumda.
Kredileri alabilenler ise ne yazık ki bu süreç içinde para kazanamadı.
Şimdi bu kredilerin geri ödeme süreci geliyor…
Krediyi alan ama geçen süreçte söz konusu krediyi ödeyecek parayı kazanamayanlar kara kara düşünüyor.

Yani biraz önce dediğimiz gibi geldik “zurnanın zırt dediği yere”