Koronavirüs salgının ilk günlerinde hekim bir arkadaşımız, ortak dostumuza anlatmış bende yazmıştım… O gün köşemden, sürekli virüs taşıyan hastalar ile iç içe olduğunu hatırlatıp “Hastaneye sürekli salgına yakalanmış virüs taşıyan hastalar geliyor ve sen de onlarla bütün gün iç içe ve sürekli temas halindesin. İşin bir hayli zor gerçekten… Nereden baksan kelle koltukta çalışıyorsun.” demiştim kendisine…

O da; “Yok, tam da öyle değil” demiş, Ardından da, şöyle bir tespitte bulunmuştu;
-“Biz, hastaneye gelen hastaların en azından virüs taşıdıklarını ya da taşıma ihtimalleri olduğunu biliyor buna göre de gerekli kişisel koruyucu önlemlerimizi alıyoruz. Ama asıl tehlike sokakta. Sokakta dükkan dükkan dolaşanların virüs taşıyıp taşımadıkları bilinmiyor. En büyük tehlike de bu. Zira sağlıklı gibi görünen ama virüs taşıyan bu insanlar girdikleri her yerde önlem almamış diğer insanlara kolaylıkla virüs bulaştırabiliyor. O yüzden, şu anda sokaklar hastanelerden daha güvensiz bir durumda. Ben mecbur kaldığım için dışarıya çıktığımda, hastanede olduğumdan daha fazla endişe ve korku duyuyorum.”

O günün üzerinden neredeyse 4-5 ay geçti…

Bugüne geldiğimizde, dışarısı hastaneden inanın kat be kat daha tehlikeli bir yer haline geldi…

Yani…

Asıl tehlike dışarıda sokak sokak, cadde cadde kol gezer oldu…