Anadolu’da bir söz vardır…

“Kuru kuruya gadanı alayım” derler…

Yani sadece sözle sevgiyi, bağlığı, başarıyı desteklemektir…

Elini değil, parmağını taşın altına bile yaklaştırmadan…

Her şeyin en iyisini istemektir…

Böyle işler bizde çoktur…

***

Belediyelerden daha çok park yapmasını isterler…

Yapılan parklar, milletin gözünün önünde tarumar edilir…

Parktaki eşyalar kırılır, dökülür…

Kimse sesini çıkarmaz…

***

Kentteki sanatsal etkinliklerin artmasını isterler…

Ama düzenlenenlerde neredeyse salonların yarısı boştur…

Onu isteyenler de salonda yoktur…

***

Yaz aylarında kentin su sorunu olmasın isterler…

Musluklardan su sürekli aksın arzularlar…

Ama suyu dikkatsiz kullanıp…

Yaz aylarında kullanımlarını 2-3 katına çıkarırlar…

Ya da bahçe sularlar…

***

Yani sonucun güzel olması için…

Kimse elinden gelebilecek şeyleri yapmaz, ama ister…

Mesela en çarpıcı örneklerden birisi de sporda…

Orduspor efsanesi geri dönsün isteriz…

Şehirdeki herkesin Orduspor’a destek çıkmasını söyleriz…

Kombine fiyatları açıklanınca…

Kiminin 20 günlük sigara parasını…

Kiminin bir hafta sonu harcayacağı keyif parasını…

Kiminin bir gecelik yemek ücretini çok buluruz…

Ama Orduspor sevgisini de kimseye bırakmayız…

***

Sevmek, vermekle ölçülebilir…

Sevdiklerinize mutluluk verdiğiniz ölçüde…

Gerçek bir sevgiden bahsedilebilir…

Hem, vermeyeceksin…

Hem, başarı isteyeceksin…

Hem de çok sevdiğini iddia edeceksin…

Öyle bir dünya yok…

“Hele hele şampiyonluğa oynasınlar da öyle kombine alalım maça gidelim” diyorsanız…

Yalandan yere ‘Mor-beyaz’ sevgisinden bahsetmeyin…

Sevgi de şart yoktur…

Başarıyı herkes sever, herkes ister…

Samimi bir sevgide ise…

Başarısızlıklar ve hatalar da vardır…

***

Yani…

Kuru kuruya ben “Ordu’yu Ordusporu’seviyorum” diyerek…

Sevdanızın samimiyetini gösteremezsiniz!