Bazı siyasetçiler var ki, mantık terazisinden yoksundur…
Ayakları yere basan bir düşünce tarzından uzaktır…
Dıştan gelebilecek her türlü etkiye olabildiğince açık karakterlidir…
Bu çeşit özelliklere sahip siyasetçilerin yağ ve gazla çalışması çok kolaydır.
Bir-iki söz yeter de artar bile yürümesi için.
Bunun yanı sıra…
Öylesine siyasetçiler var ki, olabildiğince düzeylidir…
Donanım ve birikim sahibidir…
Sakin, makul, mantıklıdır…
Ama tüm bu özellikler de bir yere kadardır.
Öylesine bir an gelir ki ne yağ’a ne de gaz’a direnebilir.
Çünkü yağ çekilmenin, gaz verilmenin dayanılmaz ve tarif edilmez bir güzelliği vardır.

Bir anda gaz verenlerin etki alanı içinde buluverir kendini…
İşte o andan sonra kendi olmaktan tamamen çıkar…
Mantık, terazi, şakül ne varsa kayıp gider…
Bir anda bambaşka birisi haline gelir.
Tam anlamıyla gaz verenlerin istediği kişi olur anlayacağınız…
Siyasetçilere gaz verenler bu işi çok  iyi bilir.
Yıkamayacakları düşünce, sarsamayacakları kişilik, değiştiremeyecekleri tavır yoktur onlar için…
Özel yöntemleri vardır ki, artık bu işin uzmanı olmuşlardır.
Örneğin:
Gaz verme işine önce yağ çekme ile başlarlar…
Bir-iki başarısızlık karşısında asla vazgeçmezler.
Sonunda başarırlar…
Yağ tuttu mu ardından gaz mutlaka gelir…
Onu da tutturunca başlar siyasetçi yürümeye!
O verilen  yağ ve gaz ile öyle bir yürür ki siyasetçi,  tıpkı yağ yakan araçların egzosundan çıkan duman misali, kendi arkasından çıkan dumanı dahi göremez.
Motorun bozulacağını, bu işten zararlı çıkacağını aklına bile getiremez.
Bambaşka biri olup çıkar.
Artık yağ çekilmeye ve gaz verilmeye muhtaç hale gelmiş bir kişi olmuştur…
Çünkü…
Yalan olduğunu bilmesine rağmen, çekilen yağ ve verilen gaz güzel gelir ona…
Asla ve asla “Yahu kardeşim. O benzettiğiniz kişi olmadığımı, olamayacağımı siz de biliyorsunuz ben de biliyorum. O yüzden bu kadar yağa gerek de yok. Bunu yapmakla beni yüceltmiyor, aksine seviyesiz bir ortam yaratıyorsunuz” demez, diyemez…
Zira…
Resmen artık, yağsız ve gazsız yaşayamaz, siyaset yapamaz olmuştur…